Akt zawierzenia i poświęcenia kapłanów w Fatimie

Matko Miłosierdzia,
to Twój Syn Jezus nas wezwał,
abyśmy stali się jak On:
światłością świata i solą ziemi (por. Mt 5, 13-14).

Pomóż nam przez swe możne wstawiennictwo,
aby nigdy nic nie zaszkodziło temu delikatnemu powołaniu,
aby nie uległo ono naszym egoizmom,
pochlebstwom świata
ani podszeptom Złego.

Zachowaj nas swą czystością,
strzeż nas swoją pokorą
i otocz nas swą macierzyńską miłością,
która odbija się w tak wielu duszach
Tobie poświęconych,
aby stały się dla nas
prawdziwymi matkami duchowymi.

Matko Kościoła,
my, kapłani,
chcemy być pasterzami,
którzy nie pasą samych siebie,
ale oddają siebie Bogu dla braci,
znajdując w tym swe szczęście.
Chcemy nie tylko słowami, ale własnym życiem
powtarzać pokornie każdego dnia
nasze „oto jestem”.

Prowadzeni przez Ciebie
chcemy być Apostołami
Miłosierdzia Bożego,
szczęśliwymi, mogąc sprawować każdego dnia
Świętą Ofiarę Ołtarza
i ofiarować tym, którzy tego pragną,
sakrament pojednania.

Orędowniczko i Pośredniczko łask,
Ty, która cała zanurzona jesteś
w jedynym powszechnym pośrednictwie Chrystusa,
uproś u Boga dla nas
serca całkowicie odnowione,
aby kochały Boga ze wszystkich swych sił
i służyły ludzkości tak, jak Ty to czyniłaś.

Powtórz Panu
swe skuteczne słowa:
„Wina nie mają” (J 2, 3),
aby Ojciec i Syn ponownie zlali na nas,
jakby w nowym wylaniu,
Ducha Świętego.