Akt zawierzenia i poświęcenia kapłanów w Fatimie

Pełen zdumienia i wdzięczności
za Twą nieustanną obecność wśród nas,
w imieniu wszystkich kapłanów
również ja chcę zawołać:
„A skądże mi to, że Matka mojego Pana
przychodzi do mnie?” (Łk 1, 43)

Matko nasza od zawsze,
nie ustawaj w nawiedzaniu nas,
w pocieszaniu i wspieraniu nas.
Przyjdź nam z pomocą
i wyzwól nas od wszelkiego niebezpieczeństwa,
które nam zagraża.
Tym aktem zawierzenia i poświęcenia
chcemy przyjąć Cię w sposób
najgłębszy i radykalny
na zawsze i całkowicie,
w naszym życiu ludzkim i kapłańskim.

Niech Twoja obecność sprawi, że zakwitnie pustynia
naszych samotności i zajaśnieje słońce
nad naszymi ciemnościami,
spraw, aby powrócił spokój po burzy,
aby każdy człowiek ujrzał zbawienia
Pana, który nosi imię i oblicze Jezusa,
odzwierciedlone w naszych sercach,
na zawsze zjednoczonych z Tobą!
Amen.