Pierwsza Chorwatka w chwale ołtarzy

W tym czasie poszukując odpowiedzi na pytanie, do jakiego zakonu ma wstąpić, udaje się wraz z jedną z sióstr "od Aniołów” w odwiedziny do klasztoru klarysek, także w Splicie. Zostaje tam na krótko. Wojna ze wszystkimi okropnościami (w samym Blacie żyje 200 wdów, mnóstwo sierot i innych biedaków) skłania ją w 1917 roku do otwarcia kuchni ludowej, a w 1919 do założenia sierocińca im. św. Wincentego, instytucji wychowawczo-dobroczynnej. Marija gromadzi wokół siebie przyjaciółki, które swoje życie pragną poświęcić Bogu i biedakom.

Wojna, plaga mszyc i epidemia grypy zwanej hiszpanką spustoszyły Korczulę, zapanował głód, nędza i masowy exodus. Wyspę opuściły także włoskie siostry Służebnice Miłosierdzia, udając się z powrotem do swoje ojczyzny. Nowe okoliczności wymagały teraz nowych odpowiedzi chrześcijańskiego miłosierdzia. Biskup Josip Marčelić daje wytyczne do założenia wspólnoty zakonnej, która będzie pomagać biednym, i zdecydowanie żąda od Mariji, żeby pozostała w Blacie i poświęciła się sprawom wiary oraz dobroczynności. Marija zaś czyni wszystko, czego biskup od niej oczekuje.

Z dużym powodzeniem realizuje swój program pomocy sierotom. Kiedy brakuje jej własnych środków, a na Korczuli i w całej Dalmacji nie może niczego uprosić, udaje się do Slavonii. W roku 1922 w Osijeku, Vukovarze, Valpovie wyprasza, gromadzi i wysyła do Blata wagon żyta ku ogólnej radości biedaków. W następnym, 1923 roku udaje się do Suboticy w Vojvodinie i znów zebrane zboże wysyła do Blata. Szuka pomocy dla dzieci i dziecięcych ogródków jordanowskich w ministerstwie w Belgradzie i pomoc tę uzyskuje. Dwukrotnie pisze list do papieża Piusa XI, i on też jej pomaga. W Suboticy przejmuje dom dla dzieci „Kolebka” a obok niego buduje „Zakład św. Teresy”. Gdy okazuje się, że budowa wymaga znacznych nakładów, zadłuża się w bankach, licząc że jakoś uda się spłacić długi, bo celem „moim jest czynić dobro, a już Pan Bóg będzie się martwił, żeby mi to umożliwić.” I Pan Bóg jej pomaga w zaiste niezwyły sposób.

W dzień św. Franciszka 1920 roku biskup zaprasza matkę Mariji, żeby odziała ją w szaty zakonne. Razem z Mariją biskup zakłada szaty pięciu innym siostrom. Dziś wydaje się nam to dziwne, ale już 14 października tego samego roku Córki Miłosierdzia składają pierwsze śluby i uzyskują nowe imiona. Marija przyjmuje imię Marii od Jezusa Ukrzyżowanego. Ofiara miłości staje się najwyższym prawem i powołaniem młodych zakonnic. Dzień wcześniej siostra Marija od Jezusa Ukrzyżowanego wybrana zostaje pierwszą przełożoną zgromadzenia.