Pierwsza Chorwatka w chwale ołtarzy

Na terenie kościelnym w lichym, ciasnym i niewygodnym domu, w pobliżu kościoła parafialnego rodzi się pierwsza chorwacka franciszkańska rodzina Córek Miłosierdzia. Biskup współzałożyciel Zgromadzenia używając obrazowych przenośni mówi siostrom o duchowym i praktycznym wymiarze współczucia, by brały wzór z Jezusa Ukrzyżowanego w posłuszeństwie, wzajemnej miłości, pracowitości i ubóstwie.
Młoda założycielka organizuje strukturę zakonu, wychowanie (edukację) członkiń, plan pracy, życie modlitewne, troszczy się o dyscyplinę sióstr i domu, umacnianie prawnej samodzielności Zgromadzenia i jego wzrost, budowę nowych domów i zakładów oraz całą resztę. Wspaniała organizatorka, pracownica, dokładna, mająca jasne cele, które trzeba osiągnąć. Pomaga jej w tym fakt, że przez kilka lat była związana ze Służebnicami Miłosierdzia, a także z pracą w parafii jako przewodnicząca świeckich stowarzyszeń katolickich.

Przykład Mariji pokazuje, że odważni mobilizują i przyciągają innych. Rodaczki Mariji, najpierw pięć, a potem następne, widząc jak konkretnie można żyć miłością, znajdują sens swego życia według charyzmatu Mariji. Marija tworzy Regułę nowej wspólnoty zakonnej. Czyni to zgodnie z przykładem św. Franciszka i z biegiem czasu regulamin ten uzupełnia i udoskonala.

Pomimo wielu zajęć troszczy się o duchowy wzrost sióstr i Zgromadzenia. Pisze listy, udziela wskazówek i porad, wysyła okólniki, a Bóg sprawia, że dzieło posuwa się w wielkim tempie. I tak, otwiera domy w Blacie, Smokvicy, Opuzenie, Preku, Zemuniku, Suboticy, Ugljanie, Splicie, Zagrzebiu, Šestinach.

W roku 1936 prosi ją brat Leonardo Rusković, żeby posłała siostry do Argentyny. Ona przyjmuje to jako Boże wezwanie i wysyła pierwsze siostry, a w roku 1940 sama udaje się z wizytą służbową do Ameryki. Wcześniej posłała tam aż 30 sióstr, które sumiennie realizują charyzmat Zgromadzenia w pracy z dziećmi, chorymi i starcami, inspirują nowe powołania, otwierając najpierw jeden a później dwa dalsze nowicjaty, ponieważ Zgromadzenie rozszerza się także na Paragwaj Chile i Peru.

Wykorzystać warunki, w jakich żyjemy lub w jakich się człowiek znajduje, może każdy. Ale realizują to właśnie ci, którzy są zapatrzeni w Boga i swojego brata - człowieka. S. Marija jest wielka, ponieważ rozpoznała czas, który dał jej Bóg i podjęła tę ofertę, żeby pomóc bratu. Trzeba modlić się o jej wstawiennictwo, żeby Bóg otworzył nam oczy, byśmy poznali moment Bożego przejścia, wykorzystując kairos czyli czas nam darowany.