Pierwsza Chorwatka w chwale ołtarzy

S. Marija oczekuje od swoich sióstr takiego samego stosunku do biskupów i proboszczów. Niczego nie wolno czynić bez wiedzy biskupa, ani o nic prosić na terenie diecezji bez jego pisemnej zgody. Dla niej kapłan jest żywym Jezusem Chrystusem i za to należy mu się zawsze i we wszystkim szacunek.

Służebnica Boża żyje nieustannie w wielkiej miłości do Kościoła i Ojca Świętego, wykazując zawsze i wszędzie najgłębsze i szczere posłuszeństwo we wszystkim. Jej listy pełne są takich cytatów jak: „Kościół święty nakazuje...” i dlatego z nakazami Kościoła nie należy dyskutować. Ojcu Świętemu, Piusowi XI, wysyła album poświęcony cnotom wiary, nadziei i miłości, by w ten sposób wyrazić swój osobisty stosunek i wielką miłość do niego, a zarazem stosunek całego Zgromadzenia.

4. Akceptacja woli Bożej
S, Marija jest zawsze gotowa we wszystkim przyjmować pokornie wolę Bożą. „Ile szczęścia jest w pełnieniu woli mego Umiłowanego... Panie, Twoja wola jest moją radością; odkrywanie woli Bożej jest moim pragnieniem, a spełnianie jej moim szczęściem...”

S. Marija, mimo nieustannych chorób, pełna jest różnych planów i wytrwale szuka potrzebujących, potrafi przewidywać, doradzać i ustalać każdy szczegół osobiście, zwłaszcza w sprawach dotyczących budowy i remontu domów. Jej listy są krótkimi, bardzo jasnymi wskazówkami praktycznymi, jak postępować i co robić w konkretnej sytuacji.

Kiedy s. Marija nie może wrócić ze swej podróży służbowej do Ameryki, odbiera to jako Bożą wolę i zakłada nowe ośrodki swego Zgromadzenia na tym kontynencie a swoimi listami instruuje siostry, jak mają żyć w ojczyźnie. Listy te pokazują, w jaki sposób buduje ducha Zgromadzenia, ducha miłości, uniżenia, ofiary skromności i radości życia.