Będą błogosławieni: W cichości serca

Codzienna pokorna modlitwa i poświęcenie dla bliźnich sprawiły, że przez swoją postawę zostanie włączona do grona błogosławionych. W osobie siostry Sancji odnaleźć można wzór cnót ewangelicznych nierzadko trudnych do przyjęcia dla współczesnego człowieka, choć zawsze aktualnych. Pokora, dobroć i miłość do Boga i bliźnich oraz chęć niesienia pomocy każdemu człowiekowi wyróżniały tę niezwykle skromną i posłuszną służebnicę Bożą.

Siostra Sancja Janina Szymkowiak urodziła się 10 lipca 1910 r. we wsi Możdżanów koło Ostrowa Wielkopolskiego jako najmłodsza i jedyna dziewczynka spośród pięciorga dzieci Augusta i Marianny z Duchalskich. Do dziś przetrwał ten właśnie dom. Rodzice troszczyli się, by wychowanie dzieci było zgodne z wartościami chrześcijańskimi i z duchem patriotyzmu. Z domu rodzinnego Siostra Sancja wyniosła silną wiarę, mocne zasady moralne oraz sumienne wykonywanie swych obowiązków i systematyczność. Od dziecka miała usposobienie łagodne i radosne. Od najmłodszych lat pielęgnowała też kult Bożego Serca. Jej życie religijne pogłębiło się w latach gimnazjalnych i studenckich.

Po trzech latach nauki w niemieckiej szkole elementarnej w pobliskiej Szklarce, w 1919 r. rozpoczęła naukę w Żeńskim Liceum i Gimnazjum Humanistycznym w Ostrowie Wielkopolskim. Tutaj też ujawniły się jej ogromne zdolności językowe, zamiłowanie do muzyki i malarstwa. W szkole wyróżniała się wzorowym zachowaniem, pobożnością i skromnością.

W maju 1928 r. zdała egzamin dojrzałości i wtedy po raz pierwszy jej osobiste plany nie były zgodne z planami rodziców, którzy pragnęli, by założyła rodzinę. Udało jej się jednak przekonać rodziców i w 1929 r. rozpoczęła studia na Uniwersytecie Poznańskim, na filologii romańskiej. Okres studiów to przede wszystkim rzetelna nauka, pogłębianie życia religijnego oraz działalność charytatywno – apostolska. Brała czynny udział w pracach Sodalicji Mariańskiej: w zebraniach, konferencjach, rekolekcjach, pracowała wśród nędzarzy w najbardziej zaniedbanej dzielnicy Poznania, tzw. "Wesołym Miasteczku". Każdy biedny i nieszczęśliwy człowiek był dla niej uosobieniem Chrystusa.