Wśród prawie stu pielgrzymek zagranicznych Jana Pawła II jest kilka podróży szczególnych, zapewne dla niego samego, jednak przede wszystkim dla tych, których odwiedza. To pielgrzymki do Ojczyzny.
Kiedy 2 czerwca 1979 roku samolot z Janem Pawłem II na pokładzie lądował na warszawskim lotnisku Okęcie, we wszystkich kościołach w Polsce rozdzwoniły się dzwony. W oknach bardzo wielu mieszkań i na ulicach całego kraju, obok propagandowych haseł o przewodniej roli partii, pojawiły się emblematy religijne. Polacy tłumnie wyszli witać i słuchać Papieża Rodaka oraz modlić się z nim.
Przemówienie do młodzieży akademickiej zgromadzonej przed kościołem św. Anny w Warszawie
W czasie wystąpienia skierowanego do młodzieży akademickiej zgromadzonej przed kościołem św. Anny w Warszawie (3 czerwca 1979 r.), przemówienie Ojca Świętego przerwały w pewnym momencie oklaski. Wówczas papież powiedział:
**Czas trwania pielgrzymki:** 8-14 czerwca 1987 r. **Trasa:** Warszawa - Lublin - Tarnów - Kraków - Szczecin, Gdynia - Gdańsk - Częstochowa - Łódź - Warszawa. **Cel:** udział w II Krajowym Kongresie Eucharystycznym; beatyfikacja Karoliny Kózkówny i bpa Michała Kozala
8 czerwca 1987 roku Jan Paweł II przybył do Polski z trzecią pielgrzymką. Wcześniej w tym samym roku odwiedził Urugwaj, Chile, Argentynę i RFN. Trzy upadające dyktatury wojskowe oraz kraj, którego obywatele dobrze pamiętali nazizm, a rodziny wielu z nich żyły we wschodnioniemieckim Stasilandzie.
Cztery lata, jakie minęły od ostatniej pielgrzymki Ojca Świętego, okazały się być latami przełomowymi. 1 czerwca 1991 roku przywitaliśmy Jana Pawła II w wolnej Polsce. Głównym motywem zaproszenia Papieża było tym razem dziękczynienie, jakie wraz z największym Rodakiem pragnęliśmy złożyć Bogu za dokonujące się w Ojczyźnie przemiany
Śledź wypowiedzi papieża Franciszka na Twitterze.
„Kto przyjmuje migranta, przyjmuje Chrystusa” – zaznacza Franciszek i dodaje: „Migrantowi trzeba towarzyszyć, wspierać go i integrować”.