Nauczanie Jana Pawła II wciąż aktualne

W 1981 r. ogłosił adhortację „Familiaris consortio” o zadaniach rodziny. Ma ona charakter iście rewolucyjny jeśli chodzi o stosunek Kościoła do osób rozwiedzionych żyjących w powtórnych związkach. Jan Paweł II apeluje o szacunek dla takich par i przypomina, że mają one swoje miejsce w Kościele, wskazując na potrzebę ich integracji we wspólnocie. Dopuszcza też możliwość przyjmowania przez nich Eucharystii, pod warunkiem braku możliwości powrotu do pierwszego związku oraz wyrzeczenia się pożycia seksualnego w nowym (życia jak brat i siostra). Adhortacja „Familiaris consortio” – wbrew temu, co się sądzi - jest dokumentem znacznie bardziej przełomowym od ogłoszonej przez Franciszka adhortacji „Amoris laetitia”, która konsekwentnie kontynuuje myśl Jana Pawła II, z tą różnicą, że sprawę Eucharystii dla osób rozwiedzionych i żyjących w ponownych związkach, pozostawia duszpasterskiemu towarzyszeniu ze strony Kościoła i wspólnie podjętemu procesowi rozeznania.

Wobec „cywilizacji śmierci”

Troska o obronę ludzkiego życia zagrożonego aborcją, była jednym z głównych wątków jego przesłania. W 1995 r. ogłosił encyklikę „Evangelium vitae”. Wylicza w niej zagrożenia dla życia we współczesnym świecie, m.in. aborcję i eutanazję, które nazywa „okrutnymi zbrodniami”, tworzącymi „cywilizację śmierci”. Apeluje, zwłaszcza do kobiet, aby zaangażowały się w obronę życia i budowę cywilizacji życia.

Skupiając się na obronie życia Jan Paweł II patrzył daleko wprzód, ku nowym wyzwaniom, które dziś są bardzo aktualne. Zajmowały go kwestie rozwijającej się biomedycyny, stwarzającej nowe możliwości m. in. pozaustrojowego poczęcia nowego życia ludzkiego. Patrząc z punktu widzenia etycznego, Jan Paweł II dostrzegał w tym poważne niebezpieczeństwa. W 1987 r. ukazuje się instrukcja „Donum vitae” jako dokument Kongregacji Nauki Wiary, zatwierdzony przez Jana Pawła II. Szczegółowo omawia problemy etyczne związane z przekazywaniem życia, wspomaganiem prokreacji oraz badaniami na embrionach. Instrukcja przypomina, że metody wspomagania prokreacji muszą szanować Boży zamysł nierozerwalnego związku między powstawaniem nowego życia a aktem małżeńskim. Ponadto poddaje krytyce produkcję tzw. „embrionów nadliczbowych”. Przypomina, że niszczenie takich embrionów jest z perspektywy nauki Kościoła zabójstwem.

Nowy feminizm

Nauczanie Jana Pawła II na temat kobiet było rewolucyjne w Kościele i wciąż pozostaje do realizacji. W październiku 1988 r. z okazji Roku Maryjnego publikuje list apostolski "Mulieris Dignitatem" o godności i powołaniu kobiety. Mowa jest tam o „nowym feminizmie”, potrzebnym na gruncie chrześcijańskim. Pisał o „geniuszu kobiecym”, który potrzebny jest „we wszystkich przejawach życia społecznego, działając na rzecz przezwyciężania wszelkich form dyskryminacji, przemocy i wyzysku”.

Promulgowany przezeń w 1983 r. nowy Kodeks Prawa Kanonicznego daje kobietom nie tylko prawo uczestnictwa w różnych bardzo ważnych gremiach kościelnych, jak np. w sądach, czego wcześniej nie było, ale i w liturgii. Jeden z kanonów mówi np. o tym, że osoby świeckie, a więc i mężczyźni i kobiety, mogą być nadzwyczajnymi szafarzami Eucharystii.

Zapraszał kobiety jako audytorki na synody, a niektóre mianował na wysokie stanowiska w kurii, choćby s. Enrikę Rosannę podsekretarzem Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego. Proces ten zdecydowanie kontynuuje dziś papież Franciszek.

Katalizator procesu historycznego

Mówi się, że Jan Paweł II wraz z Ronaldem Reaganem pokonali komunizm. Z pewnością Jan Paweł II, jego postawa i nauczanie przyspieszyło proces rozpadu tego  systemu. Na czym polegał ten fenomen? Jan Paweł II w trakcie swoich pielgrzymek stwarzał przestrzeń wolności, budząc wiarę dawał ludziom poczucie wolności, którego już żaden zbrodniczy system nie potrafił już stłumić. Kompletnie zmienił tzw. ostpolitik Watykanu. W miejsce nic nie dających, a nawet naruszających autorytet Stolicy Apostolskiej rozmów z komunistycznymi władzami, rozpoczął bezpośredni dialog u ludami tej części Europy, budząc w nich poczucie godności.