Posynodalna adhortacja apostolska Jego Świętobliwości papieża Jana Pawła II - Tłum. Wojciech Kluj OMI (za zgodą Papieskich Dzieł Misyjnych)
ROZDZIAŁ II. KROCZĄC DROGĄ JEZUSA CHRYSTUSA W OCEANII
„Idąc dalej Jezus ujrzał dwóch innych braci, Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci i powołał ich. Oni natychmiast zostawili łódź i ojca, i poszli za Nim” (Mt 4,21-22).
KOŚCIÓŁ JAKO COMMUNIO
Tajemnica i dar
10. Przechodząc brzegiem Morza Galilejskiego Jezus wzywał ludzi by stali się jego uczniami. Zapraszał ich, aby kroczyli Jego drogą, aby Go naśladowali. „Pobudzany przez Ducha Świętego, Kościół musi wejść na tę samą drogę, którą kroczył Chrystus, a Kościół oznacza nas wszystkich, złączonych razem jako ciało otrzymujące życiodajne siły od Pana Jezusa” . Droga Jezusa jest zawsze drogą misji; zaprasza On teraz swych naśladowców, aby na nowo głosili Ewangelię ludom Oceanii, tak by kultura i głoszenie Ewangelii wzbogacały się wzajemnie, aby Dobra Nowina była usłyszana, aby jej uwierzono i aby była głębiej przeżywana. To posłanie zakorzenione jest w tajemnicy komunii.
Sobór Watykański II wybrał pojęcie communio jako szczególnie trafne do głębokiego wyrażenia tajemnicy Kościoła ; Nadzwyczajne Zgromadzenie Synodu z 1985 r. uświadomiło nam jeszcze bardziej, że communio stanowi istotę Kościoła. Również Ojcowie Synodu zadeklarowali, że „Kościół jest zasadniczo misterium komunii, ludem zjednoczonym jednością Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ten udział w życiu Trójcy Świętej jest źródłem i inspiracją wszystkich chrześcijańskich stosunków i każdej formy chrześcijańskiej wspólnoty” . Takie rozumienie stanowiło duchowe i doktrynalne tło wszystkich rozważań Synodu. Jest ono „uzupełnione i zilustrowane pojmowaniem Kościoła jako Ludu Bożego i wspólnoty uczniów. Kościół jako wspólnota rozpoznaje podstawową równość wszystkich wiernych Chrystusowych, świeckich, zakonnych i wyświęconych. Wspólnota ta jest kształtowana i ożywiana darami urzędów i charyzmatów pochodzącymi od Ducha Świętego”.
Kościelne communio jest darem Trójcy Świętej, której głębokie życie wewnętrzne jest w sposób cudowny dzielone z ludzkością. Communio jest owocem Bożej inicjatywy miłości, wypełnionej w paschalnym misterium Chrystusa, przez które Kościół uczestniczy w boskim communio miłości pomiędzy Ojcem i Synem w Duchu Świętym. „Boża miłość została rozlana w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5,5). W dniu Zielonych Świąt, Pascha Chrystusa została doprowadzona do końca przez wylanie Ducha, który dał nam pierwsze owoce naszego dziedzictwa, udział w życiu Trójjedynego Boga, który uzdalnia nas do miłowania tak, „jak Bóg nas umiłował” (1 J 4,11).
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Dla chrześcijan nadzieja ma imię i oblicze. Dla nas nadzieja to Jezus Chrystus.
Ojciec święty w przesłaniu do uczestników spotkania pt. „Dobro wspólne: teoria i praktyka”.