Ecclesia in Oceania

Doświadczenie

9. Właściwym było, aby Zgromadzenie Synodalne rozpoczęło się w uroczystość Chrystusa Króla, kiedy Kościół celebruje Jezusa jako Pana, w którym Królestwo Boże jest ustanowione w całym świecie i w całej historii. Podczas trwania Zgromadzenia, coraz wyraźniejszym stawało się, że to sam Chrystus prowadził, że to On sam królował w pośrodku Zgromadzenia. Liturgia rozpoczynająca i kończąca zaadoptowała znaki i symbole zaczerpnięte z kultur wysp Pacyfiku jako wyrazy czci i szacunku.

W wyjątkowym połączeniu, ceremonie te wyraziły jedność wiary i różnorodność katolickiej liturgii; dość zaskakująco pokazały jak wiara katolicka dosięgła najdalszych brzegów Wielkiego Oceanu i że wszyscy znajdują swój dom w Kościele katolickim. Jako symboliczna wymiana darów, liturgie te wyrażały głęboką communio pomiędzy Kościołem rzymskim i lokalnymi Kościołami Oceanii. Biskupi wnieśli do Watykanu bogaty zbiór doświadczeń i skarbów kultury, a oni sami zostali z kolei umocnieni w więzi lokalnej i powszechnej communio, która dla nich stała się wielką odnową i zachętą na przyszłość.

Wyróżniające cechy Kościoła w Oceanii sprawiły, że ważnym stało się zwołanie odrębnego Zgromadzenia Synodalnego. Biskupi Oceanii są zorganizowani w czterech Konferencjach, które razem tworzą Federację Katolickich Konferencji Episkopatu Oceanii (FCBCO). Całkowita liczba biskupów jest względnie mała. Pozwoliła ona Synodowi zgromadzić wszystkich czynnych biskupów reprezentujących wszystkie Kościoły partykularne. Dla wielu uczestników stanowiło to prawdziwe odkrycie religijnych darów, kultur i historii ludów Oceanii. Stały się one bardziej świadome często ukrytych i nierozpoznanych darów, którymi Pan obdarzył swój Kościół; już sam ten fakt stał się źródłem wielkiego umocnienia. Dialog i rozeznanie Synodu otworzyło oczy serca i duszy na odkrycie, co można zdziałać, aby wiarą chrześcijańską żyć pełniej i skuteczniej. Było wiele powodów do uwielbiania i dziękowania Bogu za skarby na nowo odkryte albo na nowo docenione.

Dla biskupów Zgromadzenie było doświadczeniem braterstwa i communio wokół stolicy św. Piotra. Odbywając się w Watykanie pozwoliło wszystkim uczestnikom na „czucie się w domu” z biskupem Rzymu a także Biskupowi Rzymu „czuć się w domu” z nimi i usłyszeć, jak bardzo cenią sobie to wyjątkowe doświadczenie powszechności Kościoła. Poczucie jedności i wierności pokonało wielkie dystanse geograficzne i kulturowe pomiędzy Rzymem i Oceanią. Doświadczenie to było jednym z wielu darów, którymi Chrystus w swej dobroci obdarzył podczas Synodu.