Bóg jest miłosierdziem

Stacja piąta
Cyrenejczyk pomaga nieść Krzyż Jezusowi

Schola: Kłaniamy Ci się Panie Jezu i błogosławimy Tobie.
W.: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.

Z Ewangelii według św. Marka (Mk 15,21-222)

I przymusili niejakiego Szymona z Cyreny, ojca Aleksandra i Rufusa, który wracając z pola właśnie przechodził, żeby niósł krzyż Jego. Przyprowadzili Go na miejsce Golgota, to znaczy miejsce Czaszki.

W dziejach zbawienia pojawia się nieznany człowiek. Szymon z Cyreny, pracownik powracający z pola, zostaje przymuszony do niesienia krzyża. Ale to właśnie w nim, jako pierwszym, działa łaska Chrystusowej miłości, która przychodzi przez krzyż. I Szymon, zmuszony do niesienia ciężaru wbrew swojej woli, stanie się uczniem Pana.

Gdy cierpienie puka do naszych drzwi, jest zawsze nieproszonym gościem. Jawi się jako przymus, czasem wręcz jako niesprawiedliwość. I może nas zastać dramatycznie nieprzygotowanych. Jedna choroba może zrujnować nasze życiowe plany. Niepełnosprawne dziecko może zakłócić marzenia o tak upragnionym macierzyństwie. To niechciane cierpienie puka jednak donośnie do serca człowieka. Jak zachowujemy się wobec cierpienia ukochanej osoby? Na ile jesteśmy uważni na krzyk kogoś, kto cierpi, ale żyje daleko od nas?

Cyrenejczyk pomaga nam wejść we wrażliwość ludzkiej duszy i ukazuje inny aspekt człowieczeństwa Jezusa. Nawet Syn Boży potrzebował kogoś, kto by Mu pomógł nieść krzyż. Kim jest zatem Cyrenejczyk? Jest Bożym miłosierdziem, które uobecnia się w dziejach ludzkich istnień. Bóg brudzi sobie ręce nami, naszymi grzechami i słabościami. Nie wstydzi się tego. I nas nie opuszcza.

Panie Jezu,
dziękujemy Ci za ten dar, który przewyższa wszelkie oczekiwania i ujawnia nam Twoje miłosierdzie.
Ty nas umiłowałeś nie tylko aż do dania nam zbawienia, ale aż po uczynienie nas narzędziem zbawienia.
Kiedy Twój krzyż nadaje sens każdemu naszemu krzyżowi, nam została dana najwyższa łaska życia:
aktywny udział w tajemnicy odkupienia,
bycie narzędziem zbawienia dla naszych braci.

Wszyscy:
Pater noster…

Gdzież jest człowiek, co łzę wstrzyma, Quis est homo qui non fleret,
Gdy mu stanie przed oczyma matrem Christi si videret
W mękach Matka ta bez skaz? in tanto supplicio?