Bóg jest miłosierdziem

Stacja dziewiąta
Jezus upada po raz trzeci

Schola: Kłaniamy Ci się Panie Jezu i błogosławimy Tobie.
W.: Żeś przez Krzyż i Mękę swoją świat odkupić raczył.

Z Listu św. Pawła Apostoła do Filipian (Flp 2,6-7)
On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi.

Jezus upada po raz trzeci. Syn Boży doświadcza aż do cna ludzkich uwarunkowań. A tym upadkiem wkracza jeszcze wyraźniej w historię ludzkości. I towarzyszy na każdym kroku ludzkości cierpiącej: „Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,20).

Ileż razy ludzie padają na ziemię! Ileż razy mężczyźni, kobiety i dzieci cierpią przez rozbitą rodzinę! Ileż razy ludzie sądzą, że nie mają już godności, bo brak dla nich pracy! Ileż razy młodzi są zmuszeni do życia w tymczasowości, tracąc nadzieję na przyszłość!

Człowiek, który upada i spogląda na upadającego Boga, jest kimś, kto wreszcie może uznać własną słabość i niemoc, ale bez lęku i rozpaczy. Jest tak właśnie dlatego, że również Bóg tego doświadczył w swoim Synu. To przez miłosierdzie Bóg uniżył się aż do tego stanu, aż do legnięcia w pyle drogi. Pyle zroszonym potem Adama oraz krwią Jezusa i wszystkich męczenników dziejów; pyle uświęconym łzami tylu braci, którzy padli ofiarą przemocy i wyzysku człowieka przez człowieka. Temu pyłowi błogosławionemu, przeklinanemu, niewolonemu i grabionemu przez ludzki egoizm Pan przeznaczył swój ostatni uścisk [ramion].

Panie Jezu,
rozciągnięty na tej wyschniętej ziemi,
jesteś blisko wszystkich ludzi cierpiących
i rozlewasz w ich sercach siłę do podniesienia się na nowo.
Proszę Cię, Boże miłosierdzia,
za tych wszystkich, którzy leżą rozciągnięci na ziemi z różnych przyczyn:
z powodu osobistych grzechów, nieudanych małżeństw, samotności,
utraty pracy, dramatów rodzinnych, trwogi o przyszłość.
Daj odczuć, że Ty nie jesteś daleko od każdego z nich,
bo najbliższy Tobie, który jesteś wcielonym miłosierdziem,
jest człowiek, który najbardziej czuje potrzebę przebaczenia
i nadal ma nadzieję wbrew wszelkiej nadziei!

Wszyscy:
Pater noster…

Spraw, by serce me gorzało, Fac ut ardeat cor meum
By radością życia całą in amando Christum Deum,
Stał się dla mnie Chrystus Bóg. ut sibi complaceam.