To tu ujrzymy Jezusa!

Św. Ambroży Kibuuka – urodził się w Singo w okręgu Ssingo w Butuzzaliiso (Bunyiga) i należał do klanu Scaly Lugave. Jego matką była Ampera, zaś ojcem Kisuule - były bębniarz królewski. Z pewnością Ambroży był wielką radością swoich rodziców, gdyż był on pierwszym chłopcem, który przeżył, jego ojciec był już starszym człowiekiem, i mając już trzydzieści córek stracił nadzieję na posiadanie syna i dziedzica.

Był silnym młodzieńcem, został przedstawiony królowi Mwanga w 1883 r. Został paziem; dzięki odwadze i zręczności w walce szybko zdobył zaufanie i łaski władcy. W pałacu króla przyłączył się do innych chrześcijan: Achillesa Kiwanuka, Ambrożego Kibuka, Mugagga i Gyawisa. Do tej grupy dołączyli później inni chłopcy, min.: Kizito, Dionizy Ssebuggwawo, Mukasa i Mgaba Tuzinde, a także Karol Lwanga. Ambroży i Achilles Kiwanuka zawsze przebywali razem, ponieważ pochodzili z tego samego klanu i byli mniej więcej w tym samym wieku. Ambroży miał 17 lat, Achilles -16. Karol Lwanga mówił im o chrześcijaństwie z taką gorliwością, że obaj spalili swoje amulety. Kiedyś,  Ambroży zapytany przez ojcieca o amulety, które mu podarował, powiedział, że je spalił, wtedy ojciec zabronił mu odwiedzać tych, „co jedzą węże” - tak nazywano chrześcijan.

Po męczeńskiej śmierci Józefa Mukasa, kiedy wydawało się bardzo prawdopodobne, że inni chrześcijanie mogą być w każdej chwili wezwani do oddania życia za swoją religię Kibuuka razem z innymi paziami wymknęli się ukradkiem do misji katolickiej, aby poprosić o Chrzest. Kiwanuka i Kibuuka zostali ochrzczeni przez O. Piotra Lourdel’a nocą 16 XI 1885 r. i otrzymali imiona: Achilles i Ambroży. Po chrzcie Ambroży Kibuuka przekonany, że zbliża się dzień jego męczeństwa, poprosił o zwolnienie ze służby i poszedł pożegnać się z rodzicami. Mimo nacisków nie wyrzekł się wiary chrześcijańskiej. Wrócił na swoje stanowisko i czekał świadomie na rozwój wypadków. Po skazaniu na śmierć chrześcijan 26 V 1886 r. Kibuuka był jednym z trzynastu męczenników zabranych i spalonych żywcem na stosie w Namugongo we czwartek 3 VI 1886 roku w dzień Wniebowstąpienia Pańskiego. Miał wtedy 18 lat. Jest patronem harcerzy i przewodników.