Karol Wojtyła na Soborze Watykańskim
Dzięki uprzejmości Centrum Myśli Jana Pawła II prezentujemy fragment publikacji przygotowanej specjalnie z okazji 45. rocznicy zakończenia obrad Soboru Watykańskiego II. Książka stanowi zbiór soborowych wystąpień metropolity krakowskiego. Sobór Watykański II zakończył obrady 8 grudnia 1965 roku. Książka ukaże się wiosną 2011
Jeśli zatem założymy, że w pontyfikacie Jana Pawła II otrzymujemy «klucz hermeneutyczny», albo inaczej: «kod dostępu» do właściwego zrozumienia i odczytania przesłania Soboru w aktualnym momencie historii chrześcijaństwa i jego misji w świecie, w pełni uzasadnione będzie pokuszenie się o postawienie dalszych pytań. Pytania, które mamy prawo sobie postawić w świetle prezentowanych tekstów są zaś następujące: Jak Sobór ukształtował Karola Wojtyłę? Czy teolog ten wywarł wpływ na dokumenty soborowe? Jeśli tak, to jaki? Czy jego aktywny udział w tak ponadczasowym wydarzeniu przyczynił się w 1978 roku do takiej a nie innej decyzji konklawe? I wreszcie: Czy implementacja nauk Soboru ma związek z pontyfikatem Jana Pawła II? Pytając zaś wprost: Czy w fakcie powierzenia Wojtyle przywileju kierowania Kościołem przez niemalże dwadzieścia siedem lat w trudnym okresie posoborowej recepcji można dopatrywać się interwencji Opatrzności? To nie wszystkie pytania. Nurtuje nas bowiem i to, czy „rachunek sumienia” z Soboru[19], do którego zachęcał papież w przeddzień wielkiego Jubileuszu Roku 2000, w przypadku samego Karola Wojtyły wypada pozytywnie? Czy Kościół pod wpływem jego pontyfikatu ma dziś szansę osiągnąć podobnie dobry rezultat? I ostatnie: Czy świat, w którym żyją chrześcijanie, zdoła z tego skorzystać? Oczywiście, poszukiwanie odpowiedzi na wszystkie te pytania wykroczyłoby znacznie poza ramy tej publikacji, która ma im dostarczyć jedynie nowego impulsu i nowego punktu oparcia w źródłach. Temu celowi służy nie tylko chronologiczne umieszczenie tekstów wystąpień Karola Wojtyły na Soborze, ale i zaopatrzenie ich w przypisy odsyłające do odpowiednich dokumentów soborowych, jak i do późniejszych wypowiedzi Jana Pawła II.
Mam nadzieję, że tego typu wprowadzenie pomoże czytelnikowi uniknąć wrażenia przypadkowości czy niezrozumiałości lektury przedstawionych wystąpień krakowskiego arcybiskupa w auli Vaticanum II.
[1]Pewne próby analizy można znaleźć w: G. Borgonovo, Karol Wojtyła / Giovanni Paolo II: una passione continua per l’uomo, Rubbettino, Soveria Mannelli 2003; G. Borgonovo, tłum. E. Augustyn, Jan Paweł II – trwała fascynacja człowiekiem, w: Jan Paweł II teolog. Komentarze do encyklik, red. G. Borgonovo, A. Cattaneo, Centrum Myśli Jana Pawła II, Warszawa 2009, 43-62; A. Scola, Chiesa della persona. Gli interventi di Karol Wojtyla al Concilio Ecumenico Vaticano II, w: A. Scola, L’esperienza elementare. La vena profonda del Magistero di Giovanni Paolo II, Casa Editrice Marietti 1820, Genova-Milano 2003, s. 111-138.
[2]Por. G. Weigel, Świadek nadziei. Biografia papieża Jana Pawła II, tłum. M. Tarnowska i inni, Wydawnictwo Znak, Kraków 2002, s. 199-231; B. Lecomte, Pasterz, tłum. M. Romanek, H. Sobieraj, D. Zańko, Wydawnictwo Znak, Kraków 2006, s. 178-199; G. O’Connor, Ojciec wszystkich. Życie Jana Pawła II, tłum. M. Szymański, Rebis, Poznań 2005, s. 156-161; A. Dulles, Blask wiary. Wizja teologiczna Jana Pawła II, tłum. A. Nowak, WAM, Kraków 2003, s. 33-36; R. Buttiglione, Myśl Karola Wojtyły, tłum. J. Merecki, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1996, s. 267-282.
[3]Joseph Ratzinger, Formalne zasady chrześcijaństwa. Szkice do teologii fundamentalnej, tłum. W. Szymona, W drodze, Poznań 2009, s. 506.
[4]Por. L. Donovan, Was Vatican II Evolutionary?, „Theological Studies” 36 (1975), z. 3, s. 493-502. O „świętości” jako podstawowej kategorii źródłowej w uprawianiu dyscyplin teologicznych mówił prof. Piero Coda w wykładzie Santità come locus theologicus [„Świętość jako locus theologicus”] podczas sesji naukowej pod patronatem Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów na temat Martyrologium Romanum, zob.: Il Martirologio romano. Teologia, liturgia, santità. Atti della I Giornata di studio nell’anniversario della «Sacrosanctum Concilium». Roma, Palazzo della Cancelleria, 4 dicembre 2004, Libreria Editrice Vaticana, Città del Vaticano 2005, s. 142. Inne zastosowania „świętości” jako kategorii: nauki ekonomiczne, K. Fjałkowski, Czy świętość się opłaca? Ekonomiczne teorie religii [wykład w ramach XII Dolnośląskiego Festiwalu Nauki, Wrocław, 22 września 2009]; bioetyka, zob. A. Muszala, Jakość życia czy świętość życia, „Medycyna Praktyczna” nr 11 (2007), s. 144-146; filozofia religii, zob. R. Otto, Świętość. Elementy irracjonalne w pojęciu bóstwa i ich stosunek do elementów racjonalnych, tłum. B. Kupis, Thesaurus Press, Wrocław, 1993.
[5]Raport o stanie wiary. Z ks. kardynałem Josephem Ratzingerem rozmawia Vittorio Messori, tłum. Z. Orszyn, Michalineum, Kraków – Warszawa – Struga, 1986, s. 35.
[6]K. Wojtyła, Wstęp ogólny, w: Sobór Watykański II. Konstytucje. Dekrety. Deklaracje. Tekst polski. Nowe tłumaczenie, Pallottinum, Poznań 2002, s. 11.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Nieznane fakty o Gwardii Szwajcarskiej
Przyboczna straż papieża uczestniczyła w tajnych operacjach, także podczas drugiej wojny światowej.
Papież: Szkoła jest miejscem, w którym uczymy się otwierać umysł i serce na świat
Droga naprzód zawsze jest szansą, w złych i dobrych czasach.
Nowe obrzędy pogrzebu papieża
Mają uwydatnić, że jest to pogrzeb pasterza i ucznia Chrystusa, a nie władcy.
Franciszek: wojna na Ukrainie to haniebna tragedia dla ludzkości
W audiencji uczestniczyła żona prezydenta Ukrainy Ołena Zełenska.
Kard. Parolin apeluje o darowanie długów zaciągniętych przez najuboższe państwa
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Papież do Ukraińców po 1000 dniach wojny: Ufam, że ostatnie słowo będzie należało do Boga
