Homilia wygłoszona w czasie mszy kończącej Kogres Eucharystyczny

Pozdrawiam władze lokalne: Pana Wojewodę, Pana Prezydenta miasta Wrocławia, pozdrawiam wszystkie instytucje Kościoła wrocławskiego: duchowne i świeckie, Papieski Wydział Teologiczny, Metropolitalne Seminarium Duchowne, zakony męskie i żeńskie, wyższe uczelnie, rzemiosło.

Pozdrawiam tych wszystkich, którzy przygotowali dzieło tego Kongresu. Pozdrawiam serdecznie delegacje przybyłe na Kongres z Polski i ze wszystkich stron świata: z dalekiej Azji, Australii, Afryki, Ameryki Północnej, Środkowej i Południowej, i z Europy.

W szczególny zaś sposób witam pielgrzymów z krajów pobratymczych: z Czech, Słowacji, Ukrainy, Białorusi, Litwy, Łotwy i Estonii. Wielu z was - być może - po raz pierwszy spotyka papieża na jego pielgrzymim szlaku. Może się mylę, ale mam tu na myśli przede wszystkim pielgrzymów z Kazachstanu. Dziękujemy Bogu za to, że dał nam tę łaskę, iż dzisiaj możemy wspólnie - w jednym Duchu i jednym sercem (por. Dz 4,32) - oddawać cześć Chrystusowi w Najświętszej Eucharystii.

Kończymy ten Kongres na ziemi tak bardzo doświadczonej w ciągu dziejów. Dolnośląska ziemia jest ziemią szczególnego świadectwa, jest ziemią uświęconą obecnością wielkich świadków wiary. Na tej ziemi pełniła dzieła miłosierdzia święta Jadwiga Śląska, matka śląskich Piastów. Tutaj także spędziła pierwszy etap życia błogosławiona Teresa Benedykta od Krzyża (Edith Stein), która oczekuje na kanonizację.