Był to niezwykle pracowity dla Ojca Świętego dzień - wigilia św. Andrzeja. Rozpoczął się teraz etap realizacji najważniejszego celu podróży.
Między Kościołem katolickim i przedchalcedońskimi Kościołami wschodnimi prowadzony jest od czasu Soboru Watykańskiego II intensywny dialog. W 1970 r. katoli-kos Wazgen I złożył wizytę papieżowi Pawłowi VI. Dialog doktrynalny doprowadził do wyjaśnienia zasadniczych różnic, które legły u podstaw podziału w V w., to znaczy nauki o Wcieleniu Słowa.
Ustalono, że przyczyna odrzucenia definicji Soboru Chalcedońskiego przez Kościół Ormiański miała charakter raczej terminologiczny. Kościół ten sądził, że przyjęte przez Sobór Chalcedoński terminy, takie jak „osoba" i „natura" mają inne znaczenie niż to, które im w rzeczywistości przypisywali Ojcowie Soboru. Dlatego odmiennie rozumieli definicje soborowe. Kościoły przedchalcedońskie wyznawały natomiast właściwą doktrynę o Wcieleniu, lecz wyrażały ją przy pomocy innych określeń.
Trzecią wizytą, jaką Papież złożył w tym dniu, były odwiedziny u katolickiego arcy biskupa obrządku ormiańskiego, Jana Czolakiana, w jego katedrze pod wezwaniem św. Jana Chryzostoma. Katolicki Kościół Ormiański jest Kościołem unijnym, mającym dłu gą i skomplikowaną historię łączności z Rzymem.
Głową tego Kościoła jest obecnie ka tolikos Ignacy Piotr XVI Batanian, rezydujący w Bejrucie. Kościół Ormiański ma swój własny obrządek i odmienne prawo kościelne, zezwalające między innymi na dyspensę od celibatu księży. Spotkanie z Ojcem Świętym odbyło się w radosnej, modlitewnej atmosferze, oddającej urok i specyfikę obrządku ormiańskiego.
Uroczysta procesja biskupów i duchownych we wspaniałych szatach liturgicznych oczekiwała na Dostojnego Gościa u wrót kościoła wypełnionego po brzegi wiernymi. Na minutę przed jego przybyciem gaśnie światło i za chwilę wszyscy trzymają w rękach zapalone świece. Wybucha burza oklasków, chór śpiewa psalm. Po modlitwie arcybiskupa Czolakiana i odczytaniu fragmentu Listu św. Pawła i Ewangelii - znowu śpiew, podchwycony przez wszystkich zebranych i wspólna modlitwa wiernych.
Następują przemówienia arcybiskupa Czolakiana i Jana Pawła II, potem znowu śpiew, błogosławieństwo papieskie i przekazanie podarunków. Wśród oklasków i okrzyków „eviva Papa!" Ojciec Święty opuszcza świątynię, aby udać się na najważniejszą w tym dniu uroczystość: ekumeniczną „Mszę o pokój" w łacińskiej katedrze pod wezwaniem Świętego Ducha.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Dla chrześcijan nadzieja ma imię i oblicze. Dla nas nadzieja to Jezus Chrystus.
Ojciec święty w przesłaniu do uczestników spotkania pt. „Dobro wspólne: teoria i praktyka”.