Leon XIV: Ludy rdzenne, niezastąpiony głos w łonie Kościoła

Jesteśmy ludem braci i sióstr, jednym w Jedynym — jak mówił św. Augustyn, komentując Psalm 127 — dzięki wierze, która w tym roku jubileuszowym prowadzi nas do przekroczenia Drzwi Świętych z pragnieniem, by dojść do źródła Bożej miłości, otwartego boku Ukrzyżowanego. I to właśnie z tej Prawdy musimy na nowo odczytać naszą historię i rzeczywistość, by stawić czoło przyszłości z nadzieją, do której zaprasza nas Rok Święty.

Z tą zachętą Leon XIV zwrócił się w przesłaniu do Sieci Ludów Rdzennych oraz Sieci Teologów Teologii Rdzennej z okazji Jubileuszu. Jest on momentem żywymo i osobistym spotkaniem z Panem Jezusem, „bramą’ zbawienia”,  jak pisze Papież, cytując bullę Spes non confundit papieża Franciszka, „okazją pojednania, wdzięcznej pamięci i wspólnej nadziei.”

Ludy rdzenne — niezastąpiony głos w komunii Kościoła

Leon zauważa, że w planowaniu wydarzeń jubileuszowych papież Franciszek pragnął podkreślić powszechność Kościoła, która objawia się w wielu powołaniach, etapach i sytuacjach życiowych, obejmując rodziny, dzieci, młodzież, dorosłych, starszych, duchownych i świeckich, a Kościół „nie ujednolica, lecz przyjmuje, prowadzi dialog i ubogaca się różnorodnością narodów”.

Dlatego też obejmuje „ludy rdzenne, których historia, duchowość i nadzieja stanowią niezastąpiony głos w komunii kościelnej”. Wyjaśniając, że „jeden jest początek i cel wszechświata, Pierwszy we wszystkim, źródło wszelkiego dobra, a zatem pierwotne źródło wszystkiego, co dobre — również w naszych ludach”, Papież przypomina, że Bóg „wybrał nas w Chrystusie przed stworzeniem świata, abyśmy byli Jego dziećmi”. I to pomimo faktu, że „długa historia ewangelizacji, jaką poznały ludy rdzenne, jak wielokrotnie wskazywali biskupi Ameryki Łacińskiej i Karaibów, jest pełna ‘świateł i cieni’”.

Pojednać się, aby być jednym ludem

Nawiązując do słów św. Augustyna, który w Liście 105 zachęcał wszystkich, by mieli „to samo przekonanie” i by „usunęli podziały między sobą”, Papież podkreśla, że „Jubileusz, cenny czas przebaczenia”, zaprasza „do przebaczenia z serca naszym braciom, do pojednania się z naszą historią i do dziękczynienia Bogu za Jego miłosierdzie wobec nas”. Dlatego właśnie, „uznając zarówno światła, jak i rany naszej przeszłości”, możemy zrozumieć, że „staniemy się ludem tylko wtedy, gdy naprawdę poddamy się mocy Boga, Jego działaniu w nas”.

Leon zauważa, że „w dialogu i spotkaniu uczymy się różnych sposobów postrzegania świata, doceniamy to, co własne i pierwotne w każdej kulturze” i w ten sposób „razem możemy odkrywać obfite życie, które Chrystus ofiaruje wszystkim narodom”.

Szerzyć radość spotkania z Chrystusem

Na koniec, podobnie jak wielokrotnie czynił papież Franciszek, Leon zachęca do „tej ewangelicznej odwagi, tego wyjścia z siebie, by głosić Ewangelię bez lęku i z wolnością serca” — wzywając ludy rdzenne, by „z odwagą i wolnością przedstawiały swoje ludzkie, kulturowe i chrześcijańskie bogactwo”.

„Kościół słucha i ubogaca się ich wyjątkowymi głosami” — mówi Papież, przypominając „ewangeliczne wezwanie, by unikać pokusy stawiania w centrum tego, co nie jest Bogiem — władzy, dominacji, technologii czy jakiejkolwiek innej stworzonej rzeczywistości — aby nasze serca pozostały zawsze zwrócone ku jedynemu Panu, źródłu życia i nadziei”.

Dla chrześcijan każde „rozeznanie historyczne, społeczne, psychologiczne czy metodologiczne znajduje swoje ostateczne znaczenie w najwyższym nakazie głoszenia Jezusa Chrystusa” — kończy Leon, wzywając, by czynić to „szerząc radość, która rodzi się ze spotkania z Jego Boskim Sercem”.