Przemówienie Benedykta XVI na forum Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych

Dowodzi również woli Kościoła katolickiego wniesienia właściwego sobie wkładu w budowę relacji międzynarodowych w taki sposób, by pozwoliły każdej osobie i każdemu narodowi odczuć, że może coś zmienić. Kościół zabiega również o realizację tych celów poprzez międzynarodową działalność Stolicy Apostolskiej, w sposób zgodny z własnym wkładem w sferę etyczną i moralną oraz poprzez swobodną działalność swoich wiernych.

Stolica Apostolska zawsze miała własne miejsce w zgromadzeniach narodów, wyrażając w ten sposób swój specyficzny charakter jako podmiot na arenie międzynarodowej. Jak to niedawno potwierdziły Narody Zjednoczone, Stolica Apostolska wnosi w ten sposób swój wkład zgodnie z nakazami prawa międzynarodowego, pomaga w jego zdefiniowaniu i odwołuje się do niego.


Narody Zjednoczone pozostają uprzywilejowanym miejscem, w którym Kościół zaangażowany jest, by wnosić swe doświadczenie „w człowieczeństwie”, zdobyte w ciągu wieków pośród ludów wszystkich ras i kultur, i udostępnić je wszystkim członkom wspólnoty międzynarodowej. Doświadczenie to oraz działalność, mające na celu osiągnięcie wolności dla każdego wierzącego, zmierza również do wzrostu ochrony praw osoby. Prawa te oparte są i wzorowane na transcendentnej naturze osoby, która pozwala mężczyznom i kobietom kontynuować własną drogę wiary i poszukiwania Boga na tym świecie. Należy wzmocnić uznanie tego wymiaru, jeżeli chcemy wspierać nadzieję ludzkości na lepszy świat i jeżeli chcemy stworzyć warunki dla pokoju, rozwoju, współpracy i gwarancji praw dla przyszłych pokoleń.

W mojej niedawnej encyklice „Spe salvi” podkreśliłem, „że wciąż nowe, żmudne poszukiwanie słusznego ładu rzeczy ludzkich jest zadaniem każdego pokolenia” (n. 25). Dla chrześcijan zadanie to jest uzasadnione nadzieją, jaka wypływa ze zbawczego dzieła Jezusa Chrystusa. Oto dlaczego Kościół rad jest, że bierze udział w działalności tej znamienitej Organizacji, której powierzona jest odpowiedzialność za krzewienie pokoju i dobrej woli na całym świecie. Drodzy Przyjaciele, dziękuję wam za dzisiejszą możliwość zwrócenia się do was i obiecuję wsparcie swoimi modlitwami w intencji kontynuacji waszego szlachetnego zadania.

Zanim pożegnam się z tym dostojnym Zgromadzeniem, chciałbym przekazać moje pozdrowienia wszystkim narodom tu reprezentowanym, w oficjalnych językach
[ONZ – przyp. KAI].[po angielsku, francusku, hiszpańsku, arabsku, chińsku, rosyjsku:]

Pokoju i pomyślności z Bożą pomocą!