Papież wezwał brazylijskich biskupów do większego zaangażowania misyjnego

Prawda zakłada wyraźną znajomość orędzia Jezusa, przekazywanego w zrozumiałym języku inkulturacji, który jednak musi być wierny Ewangelii. W naszych czasach palącą sprawą jest właściwa znajomość wiary, bardzo dobrze ujęta w Katechizmie Kościoła Katolickiego i w jego Kompendium. Do zasadniczej katechezy należy też wychowanie chrześcijanina do cnót osobistych i społecznych, jak i do odpowiedzialności społecznej. Właśnie dlatego, że wiara, życie i sprawowanie liturgii świętej jako źródło wiary i życia są nierozdzielne, konieczne jest bardziej prawidłowe zastosowanie zasad wskazanych przez Sobór Watykański II, a dotyczących liturgii Kościoła, łącznie ze wskazaniami zawartymi w Dyrektorium dla Biskupów (por. nn. 145-151), w celu przywrócenia liturgii jej świętego charakteru.

W tym celu właśnie mój czcigodny poprzednik na Stolicy Piotrowej Jan Paweł II ponowił "gorący apel, aby podczas sprawowania Ofiary eucharystycznej normy liturgiczne były zachowywane z wielką wiernością... Liturgia nie jest nigdy prywatną własnością kogokolwiek, ani celebransa, ani wspólnoty, w której jest sprawowana tajemnica" (encyklika "Ecclesia de Eucharistia", 52). Odkrywanie na nowo i cenienie posłuszeństwa wobec norm liturgicznych ze strony biskupów jako "moderatorów liturgicznego życia Kościoła" oznacza świadczenie o samym Kościele, jednym i powszechnym, który przewodzi w miłości.
(Tlum. Ml)

5. Potrzebny jest skok jakościowy w chrześcijańskim życiu ludu, aby mógł on świadczyć o swojej wierze w sposób przejrzysty i jasny. Wiara ta, którą się sprawuje i w której się uczestniczy za pośrednictwem liturgii i miłości, karmi i ożywia wspólnotę uczniów Pana, gdy buduje ją jako Kościół misyjny i proroczy. Episkopat brazylijski ma strukturę o dużym zasięgu, której statuty zostały ostatnio zrewidowane, aby mógł lepiej działać i jeszcze pełniej poświęcać się dla dobra Kościoła.

Papież przybył do Brazylii z prośbą, aby idąc za Słowem Bożym wszyscy Czcigodni Bracia w Biskupstwie potrafili być nosicielami wiecznej mądrości dla tych wszystkich, którzy słuchają Chrystusa (por. Hbr 5,10). My, pasterze, na drodze zaangażowania sprawowanego jako następcy Apostołów, musimy być wiernymi sługami Słowa, nie ulegając wizjom pomniejszania ani nieładowi w misji, którą nam powierzono. Nie wystarczy śledzić rzeczywistość, wychodząc od wiary osobistej; konieczna jest praca z Ewangelią w ręką i z zakotwiczeniem w prawdziwym dziedzictwie Tradycji Apostolskiej, bez interpretacji motywowanych ideologiami racjonalistycznymi.