Benedykt XVI o ludzkich i duchowych zaletach Piusa XII

Temat kończącego się właśnie w Rzymie kongresu o nauczaniu zmarłego przed 50 laty Papieża i o jego znaczeniu dla Soboru Watykańskiego II, zorganizowanego przez dwa papieskie uniwersytety – Gregoriański i Laterański – wskazuje właśnie na istotny, a tak często pomijany aspekt tego pontyfikatu. Benedykt XVI przypomniał ogromne bogactwo treści nauczania swego poprzednika, zawarte w ponad 40 encyklikach i wielu innych wypowiedziach, obejmujących łącznie 20 tomów. Podkreślił też wysokie walory nauczania Piusa XII.

„Pisał jak najstaranniej wszystkie przemówienia, ważąc każde zdanie i słowo, zanim je publicznie wygłosił – powiedział Benedykt XVI. – Badał uważnie różne kwestie i miał zwyczaj zasięgać rady wybitnych specjalistów, gdy chodziło o tematy wymagające szczególnej kompetencji. Z natury wyważony i realistyczny, daleki od łatwego optymizmu, ale też nie ulegający pesymizmowi, jaki nie przystoi wierzącemu. Miał odrazę do jałowych polemik i był głęboko nieufny wobec fanatyzmu czy sentymentalizmu. Wszyscy przyznają Piusowi XII nieprzeciętną inteligencję, doskonałą pamięć, szczególną znajomość języków obcych i znaczną wrażliwość. Mówi się, że był świetnym dyplomatą, prawnikiem, teologiem – i słusznie, ale to jeszcze wszystkiego nie wyjaśnia. Był u niego również stały wysiłek i zdecydowana wola oddania się Bogu, nie szczędząc sił i wątłego zdrowia. Stąd właśnie wynikało jego postępowanie. Wszystko rodziła miłość, jaką żywił względem swojego Pana, Jezusa Chrystusa, oraz miłość do Kościoła i ludzkości”.

Papież przypomniał, że ojcowie Soboru Watykańskiego II w swych wystąpieniach powoływali się na Piusa XII więcej niż tysiąc razy. W dokumentach soborowych jego imię pojawia się ponad 200 razy. Jest on – po Piśmie Świętym – autorem najczęściej tam cytowanym.