Miłosierdzie w krainie biedy i czarów

- Co było głównym motywem powstania pierwszego sanktuarium Bożego Miłosierdzia właśnie w Atoku?

Bogusław Gil MIC: Sytuacja Kościoła w Kamerunie i ówczesny stan diecezji Doumé-Abong’Mbang domagały się Bożego Miłosierdzia. Działo się tak ze względu na problemy tamtejszych ludzi: AIDS, czary i bardzo trudne sytuacje życiowe, związane chociażby z niemożliwością przystępowania do sakramentów. Dotyczy to większości chrześcijan zamieszkujących tę część Kamerunu. To wszystko wołało o Boże Miłosierdzie. Dla mnie osobiście ciekawą rzeczą było to, z jaką ufnością i łatwością ludzie przyjmowali i angażowali się w krzewiony wśród nich kult i ideę Bożego Miłosierdzia.

- Jakie były początki waszej pracy?

Bogusław Gil MIC: Rozpoczynając od Wielkiego Postu 2002 r., z ks. Franciszkiem Filipcem MIC odwiedziliśmy wszystkich 20 wiosek naszej parafii, zakładając w każdej z nich grupę Bożego Miłosierdzia. Ludzie, którzy zadeklarowali chęć codziennego odmawiania koronki do Bożego Miłosierdzia o godz. 15, otrzymali odpowiednie materiały. Dzięki nim kult Bożego Miłosierdzia rozwijał się później na terenie diecezji. Jedną z ważniejszych akcji była w 2002 r. pierwsza pielgrzymka Bożego Miłosierdzia zorganizowana w niedzielę Miłosierdzia, czyli Drugą Wielkanocną. Idea pielgrzymki wzięła się stąd, że nasz kościół parafialny został ogłoszony przez biskupa diecezjalnym sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Pielgrzymka zgromadziła 200 uczestników. To, jak na tamtejsze warunki, było dużo.

- Jak wyglądała pielgrzymka?

Bogusław Gil MIC: Miała bardzo prostą formę. Rozpoczęła się Mszą św. wcześnie rano. Potem szliśmy wzdłuż drogi do kościoła parafialnego, uważając na przejeżdżające samochody, śpiewając i modląc się. Po drodze ludzie mogli się spowiadać, a także opowiadać o swoich problemach. Odwiedzaliśmy też poszczególne wioski, leżące na trasie pielgrzymki. W kaplicach modliliśmy się z ludźmi, którzy prosili nas o błogosławieństwo. Ta pielgrzymka była jednym z pierwszych mocnych znaków na terenie naszej parafii. Od tego czasu odbywa się ona co roku.