Światło świata

Liturgia

W liturgii to nie my czynimy coś, nie pokazujemy naszej twórczości, czyli tego wszystkiego, co możemy robić. Liturgia nie jest żadnym widowiskiem, teatrem, żadnym przedstawieniem, ale żyje z Innego. To musi być wyraźnie powiedziane. Dlatego jest tak ważne narzucenie form kościelnych. Forma ta może być w poszczególnych przypadkach zmieniana, ale nie tworzy jej wspólnota. Nie chodzi o samowytwarzanie. Chodzi o to, aby wyjść z siebie i ponad siebie, oddać się Jemu i pozwolić dać się przez Niego poruszyć. 

W tym sensie nie jest tylko wyrazem, lecz ważna jest wspólnotowość tej formy. Może różnić się w rytuałach, lecz zawsze musi posiadać to, co wywodzi się z całej wiary Kościoła, z całej Tradycji, z całości życia i w żadnym wypadku nie jest zależna od chwilowej mody.

Komunia na rękę

W zasadzie nie jestem przeciwny podawaniu komunii do ręki, sam ją tak podawałem i otrzymywałem. Przez to, że teraz sam przyjmuję ją w pozycji klęczącej i biorę ją do ust, chciałbym położyć akcent na znak głębokiego szacunku i wskazać na rzeczywistą Jego obecność. Również dlatego, że podczas masowych zgromadzeń, jakie mamy np. na Placu świętego Piotra, istnieje wielkie niebezpieczeństwo sprofanowania. Słyszałem o przypadkach ludzi, którzy chowali komunię jako pamiątkę do portfela.

W tym kontekście, kiedy myśli się, że przyjęcie komunii należy po prostu do obrządku – wszyscy idą do przodu, więc ja też – chciałbym dać wyraźny znak. Sprawa powinna być postawiona jasno: tam dzieje się coś ważnego! Tutaj jest On, przed Którym klękamy. Zwróćcie na to uwagę! To nie jest tylko jakiś społeczny rytuał, w którym wszyscy uczestniczymy, albo nie mogliśmy uczestniczyć.