Papież w Czechach i Polsce

Przyjęcie w Ołomuńcu

Morawianie z wielką wdzięcznością odpowiedzieli na ten papieski dar. Niedziela 21 maja całkowicie rozwiała ewentualne obawy o religijną obojętność i brak wrażliwości ze strony tutejszych katolików na wezwanie Papieża. Już od wczesnego rana, mimo deszczu i chłodu, ulicami Ołomuńca ciągnęły w stronę lotniska w Nerzedinie niekończące się szeregi mieszkańców, do których, już poza miastem, dołączały tłumy pielgrzymów z najodleglejszych nawet zakątków Moraw. Na spotkanie z Ojcem Świętym przyjechało też wielu pątników z Polski, Austrii i USA. Według prowizorycznych obliczeń, we Mszy św. kanonizacyjnej uczestniczyło co najmniej ćwierć miliona osób.

Przed rozpoczęciem Liturgii Ojciec Święty, wśród okrzyków „Af żije Papeź" i uniesionych w górę róż, przejechał swoim papamobile pomiędzy sektorami aż do ołtarza, nad którym zawieszono dwa kanonizacyjne portrety. Na Papieża czekali wszyscy biskupi Czech i Moraw. Wśród przedstawicieli Episkopatu Polski udało mi się dostrzec na uroczystości kanonizacyjnej m.in.: metropolitę krakowskiego kard. Franciszka Macharskiego, metropolitę poznańskiego abpa Jerzego Strobę, metropolitę katowickiego abpa Damiana Zimonia, metropolitę warmińskiego abpa Edmunda Piszcza, biskupa bielsko-żywieckiego Tadeusza Rakoczego, biskupa opolskiego Alfonsa Nossola, biskupa Gerarda Bernackiego z Katowic. Słowo powitalne wygłosił gospodarz uroczystości, metropolita Moraw abp Jan Graubner:

„Nasza jedność z Następcą św. Piotra stanowi potwierdzenie słuszności obranej drogi (...) Dziękujemy Ci za każdą Twoją podroż, ponieważ jest ona pokrzepieniem dla Kościoła lokalnego. My zaś, mimo naszych słabości, chcemy być również pokrzepieniem dla Ciebie". Składając Papieżowi życzenia urodzinowe abp Graubner powiedział: „Popatrz, masz przed sobą nasze otwarte serca!".

Kanonizacja

Ceremonia kanonizacji Zdzisławy i Sarkandra odbyła się na początku Mszy św. Do obu postaci Papież nawiązał w swojej homilii, poświęconej w głównej mierze przekazowi Chrystusa skierowanemu do Apostołów na krótko przed męczeńską śmiercią: „Odchodzę i przyjdę znów do was". Ojciec Święty zwrócił uwagę na wielorakie znaczenie ponownego przychodzenia Zbawiciela: w słowie Ewangelii, w sakramentach, zwłaszcza w Eucharystii, w głębi ludzkiego serca. „Ewangelia prawdy i świętości dotarła w swoim czasie również na nasze słowiańskie ziemie. Przyszła także do Czech i na Morawy. Tutaj, podobnie jak i w sąsiednich krajach, zakorzeniła się w ciągu stuleci i przyniosła nowe owoce łaski i świętości. Takie owoce wydal również i wasz wspaniały, starożytny Kościół, który dzisiaj z radością odwiedzam".

Papież charakteryzując w skrócie duchowe sylwetki nowych świętych, wskazał na różne drogi prowadzące człowieka do świętości Przypomniał słowa Pawła VI, który nazwał Zdzisławę wzorem wierności małżeńskiej i służby bliźniemu oraz podporą życia duchowego w rodzinie. „Rodziny w Czechach i na Morawach – powiedział Papież – Są nieocenionym skarbem tego narodu, a poprzez naśladowanie Świętych stajecie się tym, czym już jesteście w planie Bożym".

Z pewnością doniosłe znaczenie dla dalszego dialogu pomiędzy chrześcijanami różnych wyznań będą miały słowa Ojca Świętego wypowiedziane w związku z Janem Sarkandrem:

„Ta kanonizacja ma być przejawem hołdu wobec tych, którzy dla wierności swoim przekonaniom cierpieli lub oddawali swe życie. Nie może ona natomiast w żadnym wypadku otwierać bolesnych ran, które w przeszłości na tych ziemiach zostały zadane Ciału Chrystusa. Przeciwnie – dzisiaj ja, papież Kościoła rzymskiego w imieniu wszystkich katolików proszę o wybaczenie wszystkich krzywd wyrządzonych niekatolikom na przestrzeni dziejów tego narodu. Jednocześnie zapewniam, ze Kościół katolicki wybacza wszystko zło, jakie kiedykolwiek wycierpiały jego dzieci. Niech ten dzisiejszy dzień stanie się nowym początkiem wspólnego wysiłku w naśladowaniu Chrystusa i Jego Ewangelii (...) Aby wszyscy byli jedno!".

Wiele radości dało Papieżowi spotkanie z młodzieżą na Świętej Gorce, które odbyło się na zakończenie dnia.