Bądź pozdrowiony na polskiej ziemi: Przynoszę przesłanie nadziei

Ostatnie dni poprzedzające przybycie Ojca Świętego upływały na intensywnych przygotowaniach. Zewnętrznym tego wyrazem były dekoracje kościołów, urzędów i mieszkań krakowian. Plakaty, flagi, chorągiewki i herby papieskie można było spotkać wszędzie. Nierzadko towarzyszyły im napisy, jak ten m.in. na Collegium Novum Uniwersytetu Jagiellońskiego: "Witamy Ojca Świętego", świadczące o randze tego wydarzenia.

Atmosfera oczekiwania, ekscytującej odświętności wyległa 16 sierpnia na ulicę. Pozornie życie toczyło się zwykłym trybem, ale w rozmowach dominował tylko ten temat. Kościoły w samym centrum Krakowa, choć nie wszystkie otwarte przez cały dzień, od rana były pełne. Kolejki oczekujących do spowiedzi ustawiały się nawet przed pustymi konfesjonałami.

Gromadzący się na krakowskim lotnisku im. Jana Pawła II, przeważnie mieszkańcy miasta i podkrakowskich miejscowości, śpiewem, modlitwą i wsłuchiwaniem się w recytowane tu utwory Karola Wojtyły wypełniali czas w oczekiwaniu na przylot papieskiego samolotu. W barwnym tłumie wyróżniali się mieszkańcy Podhala z góralską kapelą w regionalnych strojach dzieci ubrane po góralsku i krakowsku, które musiały pokonać niekiedy znaczne odległości pieszo zanim dotarły z rodzicami na lotnisko.

Między innymi 5-letnia Ewa, która witała Ojca Świętego z mamą, siostrami, ciocią i innymi mieszkańcami Rybnej, Czernichowa, Przegini i okolicznych wiosek. O bilety do Balic wystarały się prawie w ostatniej chwili, z nadzieją, że wydarzenie to na zawsze zostanie utrwalone w pamięci dziecka. Tym bardziej, że to właśnie sama dziewczynka, widząc wcześniej Ojca Świętego w telewizji, dopominała się, żeby do niego pojechać.