Ecclesia in Oceania

Posynodalna adhortacja apostolska Jego Świętobliwości papieża Jana Pawła II - Tłum. Wojciech Kluj OMI (za zgodą Papieskich Dzieł Misyjnych)

ROZDZIAŁ I. JEZUS CHRYSTUS I LUDY OCEANII

„Gdy Jezus przechodził brzegiem jeziora Galilejskiego, zobaczył dwóch braci, Szymona, którego nazwał Piotrem i Andrzeja jego brata, jak zarzucali sieci w morze; byli bowiem rybakami. Powiedział im: ‘Pójdźcie za mną, a uczynię was rybakami ludzi’. Bezzwłocznie porzucili swe sieci i poszli za nim” (Mt 4,18-20).

OSOBA JEZUSA

Powołanie

3.
Podczas Zgromadzenia Synodalnego Kościół powszechny dostrzegł wyraźniej, jak Pan Jezus spotyka ludy Oceanii na ich ziemiach i na ich wielu wyspach. To sam Pan spogląda na ludy z miłością objawiającą się jednocześnie jako wyzwanie i jako powołanie. Podobnie jak Szymon Piotr i jego brat Andrzej, są one zaproszone, aby porzucić wszystko, aby zwrócić się do Niego, który jest Panem życia i iść za Nim. Mają opuścić nie tylko grzeszne drogi, ale również sterylne drogi pewnego sposobu myślenia i działania, aby wejść na drogę coraz głębszej wiary i iść za Panem z coraz większą wiernością.
Pan wezwał Kościół w Oceanii do siebie: jak zawsze powołanie pociąga za sobą posłanie z misją. Celem bycia z Jezusem jest posłanie od Jezusa, w Jego mocy i z Jego łaską. Chrystus powołuje teraz Kościół do wzięcia udziału w Jego posłannictwie z nową energią i kreatywnością. Synod zauważył to wyraźnie w życiu Kościoła w Oceanii.

Biskupi cieszą się widząc, że w Oceanii Pan Jezus okazał się wierny swej obietnicy: „Ja jestem z wami zawsze, aż do skończenia świata” (Mt 28,20). Pewność Jego obecności daje siły i odwagę potrzebną uczniom do tego, aby stali się „rybakami ludzi”. W czasie Specjalnego Zgromadzenia obecność Pana była doświadczana w modlitwie, w dzieleniu się nadziejami i troskami, oraz w więzi kościelnej communio. Wiara w obecność Jezusa pośród Jego ludu w Oceanii zawsze będzie czyniła możliwymi nowe i wspaniałe spotkania z Nim, a te nowe spotkania staną się zasiewem nowej misji.

Kiedy kroczymy z Panem, zostawiamy z Nim nasze ciężary, a to dodaje nam sił do wypełniania otrzymanej misji. On biorąc od nas, daje nam; bierze na siebie nasze słabości a daje nam swą siłę. Jest to wielka tajemnica życia ucznia i apostoła. Pewnym jest, że Chrystus działa z nami i w nas, kiedy „wypływamy na głębię”, jak to musimy teraz uczynić. Kiedy czasy są trudne i nieobiecujące, Pan sam przynagla nas, abyśmy „jeszcze raz zarzucili sieci” (Łk 5,1-11) . Nie możemy nie być posłuszni.

«« | « | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | » | »»
Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg