Ecclesia in Oceania

WSTĘP

1. KOŚCIÓŁ W OCEANII o świcie Trzeciego Tysiąclecia oddaje Bogu chwałę i głosi światu swoją nadzieję. Jego wdzięczność Bogu wznosi się z kontemplacji licznych darów, które otrzymał, włącznie z bogactwem ludów i kultur i pięknem stworzenia. Jednak ponad tym wszystkim pozostaje przeogromny dar wiary w Jezusa Chrystusa „pierworodnego wszelkiego stworzenia” (Kol 1,15). W ubiegłym tysiącleciu Kościół w Oceanii przyjął i docenił ten dar wiary, i przekazał go wiernie kolejnym pokoleniom. Za to wszystko cały Kościół uwielbia Trójcę Przenajświętszą.

Od najdawniejszych czasów ludy Oceanii były poruszane boską obecnością w bogactwie natury i kultury. Jednak dopiero kiedy zagraniczni misjonarze przybyli w drugiej połowie drugiego tysiąclecia, owi pierwotni mieszkańcy po raz pierwszy usłyszeli o Jezusie Chrystusie, Słowie, które stało się ciałem. Ci, którzy wyemigrowali z Europy i innych części świata, przynieśli ze sobą swoją wiarę. Ewangelia Jezusa Chrystusa, przyjęta w wierze i przeżywana w communio Kościoła, przyniosła wszystkim wypełnienie najgłębszych pragnień serca, ponad jakiekolwiek ludzkie oczekiwania. Kościół w Oceanii jest mocny w swej nadziei, ponieważ doświadczył nieskończonej Bożej dobroci w Chrystusie. Po dziś dzień, skarb chrześcijańskiej wiary jest nieumniejszony w swej dynamice i obietnicy, ponieważ Duch Boży jest zawsze nowy i zaskakujący. Kościół w świecie podziela nadzieje ludów Oceanii, że przyszłość przyniesie ziemiom Wielkiego Oceanu jeszcze wspanialsze dary łaski.

2. Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów dla Oceanii, które odbyło się w dniach od 22 listopada do 12 grudnia 1998 r. stało się szczególnym momentem, w którym Kościół w Oceanii mógł wyrazić swą wdzięczność i nadzieję. W moim Liście Apostolskim Tertio Millennio Adveniente zaproponowałem pożyteczność takiego Zgromadzenia, jako jednego z serii Zgromadzeń kontynentalnych mających na celu przygotowanie Kościoła na nowe millennium . Biskupi Oceanii łączyli się z biskupami innych kontynentów i przełożonymi dykasterii Kurii Rzymskiej. Wśród uczestników byli też inni członkowie Kościoła, kapłani, osoby świeckie i konsekrowane, a także bratni delegaci z innych Kościołów i Wspólnot Kościelnych. Zgromadzenie analizowało i dyskutowało obecną sytuację Kościoła w Oceanii, aby w przyszłości planować bardziej efektywnie. Skoncentrowało także uwagę Kościoła powszechnego na nadziejach i wyzwaniach, potrzebach i możliwościach, bólach i radościach wielkiej ludzkiej mozaiki, jaką stanowi Oceania.

Spotkanie w Rzymie wielu biskupów, zgromadzonych wokół i razem z Następcą Piotra stało się wspaniałą okazją do celebrowania darów łaski, które wydały tak obfite plony wśród ludów Oceanii. Wiara w Jezusa Chrystusa stanowiła fundament i perspektywę dla uczestników w ich modlitwie i dyskusjach. Biskupi i wszyscy, którzy byli z nimi, byli ożywiani jedną wiarą w Chrystusa. Wszyscy zostali zainspirowani i umocnieni przez kościelną communio, która ich połączyła i wyraziła się w ciągu dni Zgromadzenia Synodalnego w sposób pełen mocy i poruszający jako prawdziwa jedność w różnorodności.