Ecclesia in Oceania

ROZDZIAŁ III. GŁOSZĄC PRAWDĘ JEZUSA CHRYSTUSA W OCEANII

„Gdy tłum cisnął się do Niego, aby słuchać słowa Bożego, a On stał nad jeziorem Genezaret – zobaczył dwie łodzie stojące na brzegu; rybacy zaś wyszli z nich i płukali sieci. Wszedłszy do jednej z nich, która należała do Szymona, poprosił go, żeby nieco odbił od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał tłumy” (Łk 5,1-3).

NOWA EWANGELIZACJA

Ewangelizacja w Oceanii

18. Ewangelizacja stanowi posłannictwo Kościoła, aby przekazać światu prawdę Bożą objawioną w Jezusie Chrystusie. Ojcowie Synodu pragnęli, aby communio było tematem i celem całej ewangelizacji w Oceanii , a także podstawą całego pasterskiego planowania. W ewangelizacji Kościół wyraża swą własną wewnętrzną wspólnotę i działa jako jedno ciało, dążąc do tego, aby całą ludzkość przywieść do jedności w Bogu przez Chrystusa. Wszyscy ochrzczeni są odpowiedzialni za głoszenie Ewangelii słowem i czynem w świecie, w którym żyją . Ewangelia musi być słyszana w Oceanii przez wszystkich ludzi, wierzących i niewierzących, miejscową ludność i imigrantów, bogatych i ubogich, młodych i starszych. Zaiste, wszyscy ci ludzie mają prawo usłyszeć Ewangelię, co znaczy, że chrześcijanie mają poważny obowiązek dzielenia się nią z nimi. Potrzebna jest dziś nowa ewangelizacja, aby każdy mógł usłyszeć, zrozumieć i uwierzyć w Boże miłosierdzie przeznaczone dla wszystkich ludzi w Jezusie Chrystusie.

Podczas Zgromadzenia Specjalnego biskupi dzielili się bogatym zapleczem swoich własnych doświadczeń pasterskich oraz ludzi, z którymi pracują najściślej; w ten sposób razem rozeznawali nowe perspektywy dla przyszłości Kościoła w Oceanii. Wielu z nich mówiło o trudnościach izolacji, o potrzebie dalekich podróży i życia w trudnych środowiskach. Jednocześnie relacjonowali bardzo pozytywne doświadczenia świeżości wiary i communio, kiedy ludzie przyjmują Ewangelię i odkrywają miłość Bożą. Biskupi mówili również o nadziejach i obawach, o dokonaniach i rozczarowaniach, o wzroście i zmniejszaniu się poszczególnych Kościołów w Oceanii. Niektórzy czuli, że Kościół w Oceanii jako całość stoi na rozdrożu, wymagając podjęcia ważnych decyzji dotyczących przyszłości. Byli oni świadomi, że nowe okoliczności w tym ogromnym regionie przedstawiają wielkie wyzwania, i że nadszedł czas do ponownego przedstawienia Ewangelii ludom Pacyfiku, aby mogli usłyszeć Słowo Boże z odnowioną wiarą i znaleźć obfitsze życie w Chrystusie. Zgodzili się, że aby to robić, potrzeba nowych dróg i metod ewangelizacji, zainspirowanej głębszą wiarą, nadzieją i miłością Pana Jezusa.