Ecclesia in Oceania

Kościół uczestnictwa

15. Katolickie wspólnoty Oceanii są coraz bardziej świadome tego, co mają do ofiarowania Kościołowi powszechnemu, a Kościół z kolei raduje się specjalnymi darami, które te wspólnoty wnoszą. Wiele z nich jest zaangażowanych w pracę misyjną w Oceanii i poza nią na Wyspach Pacyfiku i Papui Nowej Gwinei, w południowowschodniej Azji i w jeszcze bardziej odległych częściach świata. Miejscowe Kościoły, założone przez misjonarzy, same obecnie wysyłają misjonarzy, co jest nieomylnym znakiem dojrzałości. Zrozumiały przesłanie misyjne, jakie papież Paweł VI razem z ludem Samoa skierował do katolików całego świata: „Słuchajcie wezwania, aby stać się głosicielami dobrej nowiny zbawienia” . To, co wyraziłem jako życzenie skierowane do biskupów CEPAC w Suva w 1986 r. ziściło się: „Kościoły, które zostały założone przez misjonarzy same z kolei będą wysyłać misjonarzy do innych narodów” . Choć niektóre diecezje Oceanii wciąż jeszcze muszą zależeć od solidarności innych Kościołów lokalnych, to jednak ich brak środków nie powinien powstrzymywać ich od hojności w wypełnianiu ich posłannictwa. Dzielenie się zasobami dla dobra wszystkich jest ważnym obowiązkiem życia chrześcijańskiego, a czasami pilną potrzebą misji chrześcijańskiej.

Na wielu wyspach Oceanii katechiści pomagają wyświęconym duchownym w pracy misyjnej albo duszpasterskiej. W Australii i Nowej Zelandii katechiści we wspólnotach lokalnych uczą wiary, zwłaszcza dzieci i katechumenów. Wszyscy oni są „bezpośrednimi świadkami, niezastąpionymi ewangelizatorami, stanowiącymi podstawową siłę wspólnot chrześcijańskich” . Ci świeccy pracownicy są często skuteczni, ponieważ żyją i pracują blisko zwykłych ludzi. „Wnieśli oni i stale wnoszą prawdziwie niezastąpiony wkład w życie i misję Kościoła” . Katechiści na wielu wyspach są formowani nie tylko by uczyć, ale również by prowadzić wspólnotę w modlitwie i by głosić Ewangelię poza granicami wspólnoty katolickiej. W kulturach tradycyjnych, wiara jest często najlepiej przekazywana ustnie poprzez opowiadanie historii, przez przepowiadanie, przez modlitwę słowem, śpiewem i tańcem. By prowadzić i rozwijać taki rodzaj działalności, potrzeba specjalnych kursów, programów i rekolekcji. Aktualnym zadaniem jest przedstawienie Jezusa Chrystusa tym, których wiara osłabła pod naciskiem sekularyzacji i konsumpcjonizmu, i którzy chcą postrzegać Kościół jedynie jako jedną z wielu instytucji nowoczesnego społeczeństwa wpływającą na myślenie i zachowanie ludzi. W takiej sytuacji Kościół potrzebuje dobrze uformowanych liderów i teologów, aby przekonująco przedstawić Jezusa Chrystusa ludom Oceanii.

Prawdziwą radość sprawiało słuchanie podczas Zgromadzenia wielu biskupów mówiących o programach chrześcijańskiej odnowy w ich diecezjach powodujących pogłębianie wiary wśród ludów. Jedną ze szczególnych cech tych programów jest zaangażowanie wielu ludzi świeckich. Jesteśmy wszyscy wdzięczni za różne dary, których Bóg udzielił mężczyznom i kobietom do wykonywania ich posłannictwa będącego nie tylko wezwaniem do działania i służby, ale również do modlitwy . Zachęca się zarówno ich jak i pasterzy by ruszyli naprzód ze świeżym zapałem i by głosili Jezusa Chrystusa z odnowionym przekonaniem. Katolickie wspólnoty w Oceanii czynią już wielkie wysiłki, by dotrzeć do innych słowem i czynem; Ojcowie Synodu wyrazili jednocześnie głębokie uznanie dla tych wysiłków i mocne poparcie dla gotowych oddać się pracy dla misji Kościoła. Łączę się w modlitwie, aby ci pracownicy w winnicy Pańskiej znaleźli spełnienie i radość w pracy, do której Bóg sam ich wezwał.

Istnieje wiele innych wyzwań, wobec których stają zwłaszcza ci członkowie Kościoła, którym powierzono odpowiedzialność pasterską. Świadomi ograniczeń wszystkich ludzkich wysiłków, Ojcowie Synodu nie byli zniechęceni, ale przywołali proste i silne zapewnienie Pana. Posyłając Apostołów, by głosili Dobrą Nowinę wszystkim narodom, Zmartwychwstały Pan mówi: „Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,20). Ta obietnica Pana była dla biskupów źródłem odnowionej nadziei, gdy przyglądali się wielu wyzwaniom, które przed nimi stają, gdy starają się głosić Jezusa Chrystusa, Drogę, Prawdę i Życie; i wezwali wszystkich katolików Oceanii, by złączyli się z nimi w tej nadziei.