Misyjne wezwanie roku jubileuszowego

Umiłowani Bracia, najmilsi Synowie i Córki Kościoła!

1. Tegoroczny Światowy Dzień Misyjny ma szczególne znaczenie dzięki obchodom Nadzwyczajnego Jubileuszu Odkupienia. Ogłaszając go, przypomniałem apel, z którym zwracam się do świata od początku mojego pontyfikatu: „Otwórzcie drzwi Chrystusowi”. I rzeczywiście, Jubileusz jest wielkim zaproszeniem do nawrócenia i pojednania, apelem o to, aby łaska Chrztu przenikała coraz bardziej do naszej świadomości i aby przylgnąć do Ewangelii, która zwiastuje Odkupienie i zbawienie wszystkich ludzi.

Przypominając wszystkim chrześcijanom bogactwo, jakie Odkupienie dało światu, Jubileusz nabiera tym samym wyraźnego znaczenia misyjnego. Jest on nieustającym apelem o ewangelizację tych milionów osób, które 1950 lat po złożeniu zbawczej ofiary na Górze Kalwarii nie są jeszcze chrześcijanami i nie mogą, w cierpieniu czy radości, wzywać imienia Zbawiciela, gdyż jeszcze Go nie znają.

Nikt, kto chce być prawdziwym chrześcijaninem, nie może nie pragnąć pełnego współudziału również tych braci w cudownym darze Odkupienia. Innymi słowy, związek z Bogiem Ojcem i Jezusem Chrystusem nie może być tylko związkiem indywidualnym. Jest to związek, który ogarnia całą ludzkość, a tym samym jednoznacznie wkracza w sferę misyjną.

Chrystus jest Odkupicielem wszystkich ludzi, umarł za wszystkich, wydał siebie samego na okup za wszystkich (por. Kor 5,15; 1 Tm 2,6; 1 J 2,2) i wzywa każdego z nas nie tylko do własnego z Nim pojednania, ale także do pośrednictwa w odkupieniu tych, którzy nie są jeszcze odkupieni: „Idźcie… i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28,19-20).

Wzniosły to zaszczyt, lecz także uroczysty nakaz, odwołujący się do naszego sumienia w najwyższym przykazaniu orędzia Chrystusowego: „miłujcie się wzajemnie, tak jak Ja was umiłowałem” (por. J 15,12.17).

Czyż Odkupienie nie jest praktycznym urzeczywistnieniem planu miłości, który mamy kontynuować z woli Chrystusa? Dlatego też tym bardziej będziemy mogli powiedzieć, że kochamy naszych braci, im więcej pracy i wysiłku włożymy w przekazanie im zbawiennego Słowa samego Chrystusa i owocu Odkupienia. Niech słowa Apostoła: „miłość Chrystusa przynagla nas” (2 Kor 5,14) staną się słowami każdego z nas.
Jak już pisałem w Bulli otwierającej Rok Jubileuszowy: „W odkrywaniu na nowo i w przeżywaniu sakramentalnej ekonomii Kościoła, przez którą dociera do poszczególnych ludzi i do wspólnoty łaska Boża w Chrystusie, należy widzieć głębokie znaczenie i tajemnicze piękno tego Roku, który Chrystus pozwala nam uroczyście obchodzić.

Z drugiej strony, powinno być rzeczą jasną, że ten szczególny czas, w którym każdy chrześcijanin wezwany jest do głębokiego urzeczywistnienia swego wezwania do pojednania z Ojcem w Synu, tylko wtedy osiągnie w pełni swój cel, kiedy przekształci się w nowy wysiłek każdego i wszystkich na rzecz pojednania nie tylko wśród wszystkich uczniów Chrystusa, ale też pomiędzy wszystkimi ludźmi, i na rzecz pokoju między wszystkimi narodami” (Aperite portas Redemptori, 3).

Wejść w klimat Roku Jubileuszowego znaczy dać się całkowicie ogarnąć duchowi misyjnemu, skierować serce nie tylko w głębię własnego sumienia, lecz także w stronę tych wszystkich, którzy są naszymi braćmi, i którzy mają prawo poznać Chrystusa i cieszyć się szczodrobliwością Jego Serca dives in misericordia.