Misyjne wezwanie roku jubileuszowego

Jest mi wiadomo, że ostatnio powstają w wielu krajach „ośrodki ruchu misyjnego”. Gorąco polecam tę inicjatywę, tak pożyteczną dla teologicznego, duszpasterskiego i duchowego pogłębiania doktryny misyjnej.

Ja sam będę mógł z radością dokonać otwarcia nowej siedziby jednego z takich ośrodków - Międzynarodowego Centrum Ruchu Misyjnego, mieszczącego się przy tak mi drogim Papieskim Uniwersytecie Urbanianum. Tak więc podczas obecnego Światowego Dnia Misyjnego Kościół - troszcząca się o dobro wszystkich ludzi matka i mistrzyni - właśnie za pośrednictwem wspomnianych Dzieł Papieskich wyciąga swą dłoń, przyjmując pomoc ludzi dobrej woli. Ofiarowanie tej szlachetnej pomocy jest obowiązkiem, zaszczytem i radością, gdyż oznacza wniesienie wkładu w przekazywanie nieocenionych dobrodziejstw Odkupienia tym, którzy jeszcze nie znają „niezgłębionych bogactw Chrystusa” (Ef 3,8).

Także nowy Kodeks Prawa Kanonicznego, który poświęca działalności misyjnej część Księgi II (kan. 781-792), jednoznacznie sankcjonuje obowiązek współpracy wszystkich wiernych - każdego według jego możliwości - w dziale ewangelizacji, w duchu świadomej odpowiedzialności, jaka wynika z misyjnej natury Kościoła (por. kan. 781). W ten sposób zostaje również prawnie uznana współpraca misyjna, która jak głosi kan. 791, musi być podjęta we wszystkich diecezjach, według czterech podstawowych wytycznych: praca nad zwiększeniem ilości powołań misjonarskich; należna opieka kapłańska nad inicjatywami misyjnymi, przede wszystkim nad rozwojem Papieskich Dzieł Misyjnych; obchody Dnia Misyjnego; doroczna zbiórka środków materialnych dla misji przekazywana Stolicy Apostolskiej.

4. ROK ŚWIĘTY - ZACHĘTĄ DO NADZIEI

Jest moim szczerym życzeniem, ażeby w tej trudnej godzinie, jaką przeżywa ludzkość, godzinie pełnej zagrożeń, ale także niosącej nadzieję, nastąpiła - poprzez zaczerpnięcie nowego ładunku energii ze Świętego Roku Jubileuszowego - mobilizacja wszystkich sił Kościoła, Ludu Bożego po to, by Słowo Boże coraz szerzej i głębiej docierało do narodów i ludów ziemi.

Na zakończenie chciałbym wyrazić moją wdzięczność tym wszystkim kapłanom, siostrom i braciom zakonnym oraz świeckim, którzy swoją wieloraką działalnością, tak w pierwszej linii, jak i na różnych polach działalności Kościoła, skutecznie przyczyniają się do rozszerzenia Królestwa Bożego, udzielając z całego serca im oraz ih bliskim Apostolskiego Błogosławieństwa, wzywając jednocześnie łask niebieskich.