Misyjne wezwanie roku jubileuszowego

2. NIE MA WIĘKSZEJ DLA CZŁOWIEKA SŁUŻBY, ANIŻELI SŁUŻBA MISYJNA

Tegoroczny Światowy Dzień Misyjny w pełni harmonizuje z treścią teologiczną i duszpasterską nadzwyczajnego Jubileuszu. Powtarzam więc z sercem przepełnionym troską: „Otwórzcie drzwi Chrystusowi, otwórzcie je na oścież! Pójdźmy do Zbawiciela, zanieśmy Go wszystkim ludziom! Nieśmy Go z porywającą i przekonującą siłą Ducha Świętego, który przybył wezwany misyjną modlitwą!”
Nieśmy Go łącząc z wielką ofiarą Krzyża nasze codzienne cierpienia, także te najpokorniejsze i najskrytsze, tak aby je ubogacić i nadać im wartość odkupieńczą dla naszych braci. Nieśmy Go, wspierając naszą solidarnością, naszym szacunkiem, naszą wieloraką pomocą tych ofiarnych, którzy pracują w całkowitym odosobnieniu głosząc Ewangelię na najdalszych krańcach Królestwa Bożego.
Zwracam się w szczególny sposób do młodzieży, która jest nadzieją Kościoła, moją nadzieją.

Niech skieruje swój entuzjazm, swoje niespożyte energie i uczucia, swój zapał i swoją odwagę w stronę służenia tej świętej sprawie, jaką jest misjonarstwo. Czyż św. Franciszek Ksawery, w odległych Indiach, gdzie głosił orędzie zbawienia, nie swoich licznych kolegów uniwersyteckich z Paryża miał na myśli twierdząc, że gdyby tylko poznali olbrzymie potrzeby świata misyjnego, nie zawahaliby się przed decyzją przyłączenia do niego w duchowym zdobywaniu świata dla Chrystusa? Dlatego mówię do młodych: Nie bójcie się! Nie lękajcie oddać się Chrystusowi, poświęcić mu wasze życie w szlachetnej służbie najwyższemu z ideałów - misjonarstwu. Czeka was pasjonujące zadanie, ogromne pole działalności.

3. WSPÓŁPRACA - OBOWIĄZKIEM WSZYSTKICH CHRZEŚCIJAN

Jednocześnie chciałbym, aby wszyscy wierni przyłączyli się i wnieśli swój osobisty wkład w wielki ruch „współpracy misyjnej”, otrzymującej od Papieskich Dzieł Misyjnych odpowiednie środki, które właściwie i skutecznie, duchowo i materialnie, wspierają działalność pionierów Ewangelii (por. Dekret o misyjnej działalności Kościoła, 38). Ale po to, aby wierni mogli zdać sobie w pełni sprawę z konieczności współpracy, muszą zostać uwrażliwieni na ten problem przez tych, do których należy ważne zadanie ożywiania ruchu misyjnego - księży i braci zakonnych.

Praca animatorska przewodników Ludu Bożego jest niezbędna, ponieważ to od nich zależy przyjęcie przez wiernych konkretnej postawy wobec problemu ewangelizacji, a więc ich zaangażowanie na polu współpracy. Zaangażowanie to jest bardziej potrzebne i pilne wobec faktu, iż działalność misyjna, która obejmuje również budowę kościołów, szkół, seminariów, domów opieki społecznej itd., służących rozwojowi sfery religijnej i ludzkiej wielu braci, jest bardzo skrępowana dużymi trudnościami materialnymi.
Jakie struktury wspomnianych wyżej przeze mnie Papieskich Dzieł Misyjnych będą służyły najlepszą pomocą w realizacji programu pobudzania wrażliwości i w organizowaniu sieci powszechnej miłości bliźniego?