Jan Paweł II spotkał się z przedstawicielami świata nauki i kultury Kazachstanu

Chrześcijanie wiedzą, że w Jezusie z Nazaretu, zwanym Chrystusem, dana jest wyczerpująca odpowiedź na pytania, które człowiek nosi w sercu. Słowa Jezusa, Jego czyny, a wreszcie Jego Tajemnica Paschalna ukazują Go jako Odkupiciela człowieka i zbawiciela świata. Tej "nowiny", która od dwóch tysięcy lat znajduje się na ustach niezliczonych tysięcy mężczyzn i kobiet, w każdej części świata, Papież Rzymski jest dzisiaj wobec was pokornym i przekonanym świadkiem, w pełnym poszanowaniu dla poszukiwań innych osób dobrej woli, poszukiwań, których osoby dobrej woli dokonują na innych drogach.

Ktokolwiek odkrył prawdę w całym blasku jej piękna, z konieczności czuje się pobudzony do dzielenia się nią z innymi. Bardziej aniżeli obowiązek wypływający z jakiejś normy w przypadku wierzącego, mamy tu do czynienia z potrzebą dzielenia się ze wszystkimi Wartością własnego istnienia. Dlatego - nawet w kontekście zdrowego państwa laickiego, powołanego ze swej natury do zapewnienia każdemu obywatelowi bez względu na płeć, rasę i narodowość fundamentalnego prawa do wolności sumienia - należy potwierdzać i bronić prawa człowieka wierzącego do publicznego świadectwa swojej wierze. Autentycznej religijności nie można sprowadzać do sfery prywatności ani zamykać w ciasnych i marginalnych przestrzeniach społeczeństwa.

Piękno nowych budynków sakralnych, które od niedawna widać prawie wszędzie w nowym Kazachstanie, jest bezcennym znakiem odrodzenia duchowego i dobrą obietnicą na przyszłość. Same ośrodki wychowawcze i kulturalne mogą jedynie zyskać na otwarciu się na żywotne i znaczące doświadczenia religijne w historii kraju.