Homilia Jana Pawła II wygłoszona podczas Mszy św. w Rożniawie na Słowacji

1. "Proszę was, bracia, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani" (por. Ef 4,1). Usilne wezwanie Pawła Apostoła, skierowane do gminy chrześcijańskiej w Efezie, staje się niezwykle ważne także dla nas, tu zgromadzonych. Każdemu wiernemu, przy całej różnorodności powołań i charyzmatów, powierzone zostało zadanie bycia uczniem i apostołem. Uczniem, który skromnie i uważnie słucha słowa zbawienia; apostołem, który daje gorliwe świadectwo swoim życiem według Ewangelii.

Jedno z przysłów słowackich mówi: "słowa uczą, czyny przyciągają". Tak, Bracia i Siostry. Również wy możecie w wielkim stopniu przyczynić się do ewangelizacji współczesnego świata oraz powstania sprawiedliwszego i bardziej braterskiego społeczeństwa właśnie swym chrześcijańskim sposobem życia. Dlatego zwracam się do was słowami Pawła Apostoła: "Przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu!" (1 Kor 1, 26).

2. Serdecznie pozdrawiam w Panu wszystkich Was, Synów i Córki tego Kościoła lokalnego z waszym biskupem Eduardem Kojnokiem na czele, któremu dziękuję za uprzejme słowa powitania, i z jego koadiutorem biskupem Vladimírem Filo. Z braterskimi pozdrowieniami zwracam się do obecnych tu biskupów i serdecznie pozdrawiam też przybyłych pielgrzymów z innych diecezji. Pozdrawiam przedstawicieli władz cywilnych i wojskowych, zwłaszcza pana prezydenta Republiki Słowackiej. Wszystkim dziękuję za miłe przyjęcie i za ofiarność przy przygotowaniu moich odwiedzin.

Szczególne pozdrowienia pragnę skierować do wspólnoty języka węgierskiego, tak licznej w tym regionie i stanowiącej integralną część tej diecezji. Dumni ze swych tradycji, najdrożsi Bracia i Siostry, oraz wierni nauczaniu swych ojców, zachowujcie zdrową wiarę i żywą nadzieję, czerpiąc siłę z przylgnięcia do Chrystusa i Jego Kościoła. Wasza obecność jest stałym wzbogacaniem dla ziemi słowackiej i wiem, że Pasterze tego Kościoła lokalnego starają się, aby wyjść naprzeciw waszym potrzebom duchowym, strzegąc zawsze jedności kościelnej, która jest czynnikiem rozwoju ludzkiego i duchowego dla całego społeczeństwa słowackiego.

3. Drodzy Bracia i Siostry, przemierzając drogę tutaj, przez Bratysławę i Koszyce, mogłem podziwiać rozległe obrobione pola, świadectwo waszej pracy i waszych wysiłków. Z przyjemnością pomyślałem sobie o wszystkich pracownikach rolnych, którzy swą niezastąpioną pracą zapewniają życie tego kraju. Z całego serca ich pozdrawiam. W przypowieści ewangelicznej, której właśnie wysłuchaliśmy, Pan Jezus porównuje się z siewcą, który ufnie wysiewa ziarno swego słowa do gleby ludzkich serc.