Homilia wygłoszona w czasie Mszy św. w Luandzie

Drodzy przyjaciele, oto przesłanie, które papież przynosi wam i waszym dzieciom. Przyjmijcie je mocą Ducha Świętego, aby być budowniczymi lepszej przyszłości dla swego umiłowanego kraju. W chrzcie otrzymaliście Ducha, aby być głosicielami Królestwa Bożego, Królestwa prawdy i życia, świętości i łaski, sprawiedliwości, miłości i pokoju (por. Mszał Rzymski, Prefacja o Chrystusie Królu). W dniu swego chrztu otrzymaliście światło Chrystusa. Dochowajcie wierności temu darowi, pewni, że Ewangelia może ożywiać, oczyszczać i uszlachetniać głębokie wartości ludzkie waszej pierwotnej kultury i waszych tradycji: solidarnych rodzin, głębokie poczucie religijne, uroczyste obchodzenie daru życia, szacunek dla mądrości najstarszych i dla dążeń młodzieży.

Mówię ponadto: bądźcie wdzięczni za światło Chrystusa! Okażcie uznanie tym, którzy Go wam przynieśli: całym pokoleniom misjonarzy, którzy tak wiele przyczynili się i nadal przyczyniają się do ludzkiego i duchowego rozwoju tego kraju. Poczuwajcie się do wdzięczności za świadectwo tylu ojców i nauczycieli chrześcijańskich, katechistów, księży, zakonnic i zakonników, którzy poświęcali swoje życie osobiste, aby przekazać wam ten bezcenny skarb. I podejmujcie wyzwanie, jakie stawia przed wami to wielkie dziedzictwo. Pamiętajcie, że Kościół w Angoli i w całej Afryce jest przeznaczony do tego, aby być przed światem znakiem tej jedności, do której powołana jest cała rodzina ludzka przez wiarę w Chrystusa Odkupiciela.

W Ewangelii dzisiejszej są słowa, wypowiedziane przez Jezusa, które wywierają pewne wrażenie: mówi On nam, że zapadł już Boży sąd nad światem (por. J 3,19 n.). Światło przyszło już na świat, ale ludzie woleli ciemności niż światło, bo złe były ich uczynki. Jakże wielkie są ciemności w tak wielu częściach świata! A chmury zła zaciemniły tragicznie również Afrykę, łącznie z tym umiłowanym narodem angolskim.

Pomyślmy o pladze wojny, o strasznych owocach trybalizmu i sporów etnicznych, o chciwości, która niszczy serce człowieka, sprowadza do niewolnictwa ubogich i pozbawia przyszłe pokolenia zasobów, których tak bardzo potrzebują, aby tworzyć społeczeństwo bardziej solidarne i sprawiedliwe: społeczeństwo prawdziwe i autentycznie afrykańskie w swych natchnieniach i w swych wartościach. A cóż powiedzieć o tym podstępnym duchu egoizmu, który zamyka jednostki w sobie, dzieli rodziny, a depcząc wielkie ideały wspaniałomyślności i samozaparcia, prowadzi nieuchronnie do hedonizmu, ucieczki w fałszywe utopie za pośrednictwem narkotyków, nieodpowiedzialności seksualnej, osłabienia więzi małżeńskich, do niszczenia rodzin i eliminowania niewinnych istnień ludzkich w wyniku aborcji?