Homilia wygłoszona w czasie Mszy św. w Luandzie

Umocnijmy się więc pocieszającymi słowami, które usłyszeliśmy w pierwszym czytaniu! Wezwanie do powrotu i odbudowy Świątyni Boga ma szczególne znaczenie dla każdego z nas. Święty Paweł, którego dwutysięczną rocznicę urodzin obchodzimy w tym roku, mówi, że “jesteśmy świątynią Boga żywego” (2 Kor 6,16). Jak wiemy, Bóg mieszka w sercach wszystkich ludzi, którzy pokładając swą ufność w Chrystusie, odradzają się przez chrzest i wracają jako świątynie Ducha Świętego. I teraz, w jedności z Ciałem Chrystusa, którym jest Kościół, Bóg wzywa nas do uznania potęgi jego obecności w nas, do przyjęcia daru Jego miłości i Jego przebaczenia oraz abyśmy byli orędownikami tej miłości miłosiernej w naszych rodzinach i wspólnotach, w szkole i miejscu pracy, w każdej dziedzinie życia społecznego i politycznego.

Tu, w Angoli niedziela ta obchodzona jest jako dzień modlitwy i ofiary w intencji pojednania narodowego. Ewangelia uczy nas, że pojednanie – to prawdziwe – może być wyłącznie owocem nawrócenia, przemiany serca, nowego sposobu myślenia. Uczy nas, że tylko siła miłości Boga może zmienić nasze serca i sprawić, że zwyciężymy moce grzechu i podziałów. Gdy byliśmy “umarli na skutek występków naszych” (por. Ef 2,5), Jego miłość i Jego miłosierdzie dały nam pojednanie i nowe życie w Chrystusie. Taki jest rdzeń nauczania Apostoła Pawła, które jest ważne dla nas, abyśmy pamiętali, że tylko łaska Boża może stworzyć w nas nowe serce. Tylko Jego miłość może zmienić nasze “serce kamienne” (Ez 11,19) i uzdolnić nas na nowo raczej do budowania, nie do niszczenia. Tylko Bóg może uczynić wszystkie rzeczy nowymi.

Przybyłem do Afryki właśnie po to, aby głosić orędzie przebaczenia, nadziei i nowego życia w Chrystusie. Trzy dni temu w Jaunde z radością ogłosiłem Instrumentum laboris Drugiego Zgromadzenia Specjalnego dla Afryki Synodu Biskupów, który będzie poświęcony tematowi “Kościół w Afryce w służbie pojednania, sprawiedliwości i pokoju”. Dzisiaj proszę was o modlitwę, w łączności ze wszystkimi naszym braćmi i siostrami z całej Afryki, w tej intencji: aby każdy chrześcijanin tego wielkiego kontynentu doświadczył uzdrawiającego dotknięcia miłości miłosiernej Boga i aby Kościół w Afryce stał się na nowo “miejscem prawdziwego pojednania dla wszystkich, dzięki świadectwu złożonemu przez jej synów i córki” (“Ecclesia in Africa”, 79).