Francja na górze błogosławieństw

To, że seminarium zaczęło zapełniać się klerykami, było też owocem zaangażowania kardynała. Organizował modlitwy o powołania przy pełnych kościołach. Sam stworzył „swoje” seminarium, w którym wprowadził dyscyplinę, która zaczęła przyciągać młodych ludzi. Nowością w formacji było także to, że klerycy każdy rok nauki spędzali w innej parafii, poznając różne formy duszpasterstwa. Kardynał działał mocno także na polu medialnym. Założył Radio Notre-Dame, katolicką telewizję KTO, coraz bardziej popularną, oraz tygodnik „Paris Notre-Dame”.

Sam Lustiger mówił publicznie o swojej drodze i walce duchowej, którą przechodził już jako kapłan. Następującą historię opisywały media. Lustiger pojechał kiedyś do Jerozolimy, uklęknął przy Grobie Pańskim i powiedział sobie: nie wyjdę stąd, dopóki nie odpowiem sobie na pytanie, czy prawdą jest, że Jezus wyszedł z tego grobu, że żyje, bo jeśli to nie jest prawdą, rzucam kapłaństwo. Modlił się długo i w końcu powiedział: to jest prawda. A skoro to prawda, trzeba zrobić wszystko, żeby ludzie tym żyli. Jeśli prawdą jest, że Jezus żyje w Eucharystii, to trzeba ją sprawować często i jak najpiękniej. I jeśli jest obecny w sakramencie pojednania, to trzeba ludzi spowiadać. Dzisiaj w Paryżu wcale nie trudno znaleźć kościoły, gdzie przynajmniej przez godzinę dziennie kapłan czeka w konfesjonale. A w katedrze Norte-Dame kolejki do spowiedzi, nie tylko turystów, mówią same za siebie.

Domino
Najważniejsze jest to, że Paryż, który stał się synonimem odnowy, emanuje na całą Francję. Obok Lourdes czy Taizé. Dojrzała nowa kadra biskupów, wychowanków kardynała Lustiger. Jak mówią niektórzy w Paryżu, biskupów „wierzących i praktykujących”. Najlepszym dowodem na to, że coś dobrego dzieje się w tutejszym episkopacie jest fakt, że następca reformatora, obecny abp Paryża, André Ving-Trois, został wybrany przewodniczącym konferencji biskupów Francji. Lustiger nigdy nim nie był. Zmiana w myśleniu biskupów polega też na powrocie do ewangelizacyjnego zapału. Misyjność nie przeszkadzała jednak Lustigerowi w zaangażowaniu społecznym. To on założy m.in. ośrodek dla chorych na AIDS czy dom dla samotnych matek. Ale obok tego diecezja Paryż wysyła uformowanych księży tam, gdzie duch „księży-społeczników” uśmiercił formację duchową wiernych.

Poza Paryżem odnowa dotyka także wspólnoty zakonne, zgromadzenia kontemplacyjne mają coraz więcej powołań. A charyzmatyczna Wspólnota św. Jana formuje 150 seminarzystów. Dużo robi nowy biskup Awinionu, Jean-Pierre Cattenoz. – Sprowadził do diecezji wspólnoty charyzmatyczne z różnych krajów, żeby ożywiały parafie – mówi Marie-Bernard Daniel z Awionionu. Jest nauczycielką, ale codziennie po pracy jedzie na mszę do kościoła Sacré Coeur, w którym od 3 lat działa wspólnota świeckich Shalom z Brazylii. – Wspólnota mnie tu wysłała, więc przyjechałem – mówi Philippe. – To jest powołanie – dodaje. Wybiera się na spotkanie z Papieżem do Lourdes. Do brazyliskiej wspólnoty dołączają także młodzi Francuzi. Ekipa ma na koncie akcje ewangelizacyjne na ulicach Awionionu, koncerty i musicale. A podczas niedawnego festiwalu teatralnego, Shalom przygotowała profesjonalny spektakl o św. Pawle. – Widziałem, że niektórych to ruszyło – przyznaje Dominique, Francuz z Awinionu. W dniu, w którym przyjeżdżamy do Awinionu, do kościoła zjeżdża się kilka wspólnot z diecezji. A za nimi biskup, który bez ceremonii powitalnych i sztucznej pompy włącza się w adorację. Tak jest co miesiąc. – Pan przygotował wszystko na wasz przyjazd – cieszy się Marie-Bernard.