Benedykt XVI do biskupów amerykańskich: bądźcie duchowymi przewodnikami wiernych

Rodzina jest ponadto pierwszym miejscem ewangelizacji, przekazu wiary, pomagania młodym w docenianiu ważności praktyk religijnych i przestrzegania obowiązku niedzielnego.

Jakże nie odczuwać zaniepokojenia, widząc szybki upadek rodziny jako podstawowego elementu Kościoła i społeczeństwa? Wzrastają rozwody i niewierność, a młodzi mężczyźni i kobiety wybierają coraz późniejsze zawieranie związku małżeńskiego lub wręcz całkowicie go ignorują.

Niektórzy młodzi katolicy uważają, że sakramentalna więź małżeńska niewiele się różni od związku cywilnego lub postrzegają ją wręcz jako zwykły układ, aby żyć z inną osobą w sposób nieformalny i nieustabilizowany. W rezultacie w Stanach Zjednoczonych widzimy alarmujący spadek liczby małżeństw katolickich wraz ze wzrostem przypadków współżycia, w których wzajemne oddawanie się sobie małżonków na sposób Chrystusowy, przez pieczęć publicznej obietnicy przeżywania wymogów nierozerwalnego zobowiązania na całe życie, jest po prostu nieobecne.

W tych okolicznościach odmawia się dzieciom bezpiecznego środowiska, którego potrzebują, aby wzrastać jako istoty ludzkie, a nawet odmawia się społeczeństwu tych filarów, które są niezbędne, jeśli chce się utrzymać spójność i moralne centrum wspólnoty.

Jak nauczał mój poprzednik, papież Jan Paweł II, „pierwszą osobą odpowiedzialną za duszpasterstwo rodzin w diecezji jest biskup. (...) Musi poświęcić jej swe zainteresowanie, troskę i czas, zapewnić jej ludzi i środki; nade wszystko jednak winien okazywać osobiste poparcie rodzinom i tym wszystkim, którzy (...) pomagają mu w duszpasterstwie rodziny” („Familiaris consortio” 73).

Waszym zadaniem jest głoszenie z mocą argumentów wiary i rozumu, mówiących o instytucji małżeństwa, rozumianej jako zaangażowanie na rzecz trwałej więzi między mężczyzną a kobietą oraz otwartej na przekaz życia. Przesłanie takie winno być czytelne dla ludzi, gdyż zasadnicze znaczenie ma bezwarunkowe i wypowiedziane bez zastrzeżeń „tak” dla życia, „tak” dla miłości i „tak” dla dążeń serca naszego wspólnego człowieczeństwa, gdy podejmujemy wysiłki, aby wypełnić nasze głębokie pragnienie intymnej więzi z innymi i z Panem.