Benedykt XVI do biskupów amerykańskich: bądźcie duchowymi przewodnikami wiernych

Drodzy Bracia Biskupi,

pragnę zachęcić was i wasze wspólnoty, byście nie przestali przyjmować imigrantów, którzy dziś włączają się w wasze szeregi; do dzielenia ich radości i nadziei, do wspierania w cierpieniach i doświadczeniach oraz do pomagania im w rozkwicie w ich nowym domu. A to właśnie czynili wasi przodkowie. Otwierali drzwi zmęczonym, ubogim, „masom, które tłoczyły się w poszukiwaniu możliwości oddychania wolnością” (por. sonet wyryty na Statui Wolności). Byłi to ludzie, którzy ukształtowali Amerykę.

Wśród tych, którzy przybyli tu rozpocząć nowe życie, wielu dobrze wykorzystało możliwości rozwoju, jakie tu znajdowali, i osiągnęli dobrobyt.

Rzeczywiście, obywatele tego kraju znani są ze swej wielkiej i twórczej aktywności. Są także znani ze swej wielkoduszności. Po ataku na Wieże Bliźniacze we wrześniu 2001 i po zniszczeniach spowodowanych przez huragan Katrina w 2005 Amerykanie bardzo szybko pospieszyli z pomocą swym braciom i siostrom w potrzebie.

W wymiarze międzynarodowym wkład wniesiony przez naród amerykański na rzecz pomocy i ratowania ofiar tsunami w grudniu 2004 był kolejnym przejawem takiego współczucia. Pozwólcie mi wyrazić szczególne uznanie za niezliczone formy pomocy humanitarnej, ofiarowanej przez katolików amerykańskich za pośrednictwem oddziałów Caritas i innych instytucji. Wielkoduszność katolików przyniosła owoce w postaci służby ubogim i potrzebującym, jak również w ich zaangażowaniu w budowę licznych parafii katolickich, szpitali, szkół i uniwersytetów. Wszystko to zasługuje na wyrazy wdzięczności.

Ameryka jest ziemią wielkiej wiary. Wasz naród jest dobrze znany z zaangażowania religijnego. I jest dumny z przynależności do modlącej się wspólnoty. Pokłada ufność w Bogu i nie waha się wprowadzać do debat publicznych argumentów etycznych, osadzonych w wierze biblijnej.

Szacunek dla wolności religijnej jest głęboko zakorzeniony w świadomości amerykańskiej, co sprawiło, że wasz kraj przyciągał imigrantów w poszukiwaniu domu, w którym mogliby swobodnie oddawać cześć Bogu według własnych przekonań religijnych.

W tym kontekście z przyjemnością dowiedziałem się o obecności wśród was biskupów ze wszystkich czcigodnych Kościołów Wschodnich, pozostających we wspólnocie z Następcą Piotra: pozdrawiam ich ze szczególną radością.