Benedykt XVI do biskupów amerykańskich: bądźcie duchowymi przewodnikami wiernych

Musimy pilnie potwierdzać wartości, które podtrzymują społeczeństwo, tak aby dawać dzieciom i młodzieży mocną formację moralną. Wszyscy mają do odegrania rolę w tym zakresie, nie tylko rodzice, przewodnicy religijni, nauczyciele i katecheci, ale również środki informacji i przemysł rozrywkowy.

Tak, każdy członek społeczeństwa może przyczynić się do tej odnowy moralnej i wynieść z niej korzyści.

Zaprawdę, troska o młodych i o przyszłość naszej cywilizacji oznacza uznanie naszej odpowiedzialności za wspieranie i życie prawdziwymi wartościami moralnymi, które uzdalniają osobę ludzką do rozkwitu. Jest waszym zadaniem – pasterzy, dla których wzorem jest Chrystus, Dobry Pasterz – głoszenie w sposób dobitny i jasny tego orędzia i tym samym stawiania czoła grzechowi nadużyć seksualnych.

Ponadto, uznając ten problem i podejmując go, gdy wchodzi on w kontekst kościelny, możecie zaproponować ukierunkowanie innym, zważywszy że plaga ta występuje nie tylko w waszych diecezjach, ale w każdej warstwie społeczeństwa. Wymaga więc odpowiedzi zdecydowanej i zbiorczej.

Również kapłani potrzebują waszego przewodnictwa i waszej bliskości w tym trudnym okresie. Przeżyli oni wstyd z powodu tego, co się stało i wielu z nich widzi, że stracili wiele z zaufania, którym niegdyś się cieszyli. Niemało jest takich, którzy doświadczają bliskości z Chrystusem w Jego Męce, gdy podejmują wysiłek zmierzenia się ze skutkami obecnego kryzysu. Biskup jako ojciec, brat i przyjaciel swych kapłanów, może pomóc w wydobyciu owoców duchowych tej więzi z Chrystusem, uświadamiając im pocieszającą obecność Pana wśród ich cierpień i zachęcając do kroczenia z Nim drogą nadziei (por. „Spe salvi” 39). Jak zauważył ponad sześć lat temu papież Jan Paweł II, „winniśmy mieć ufność, że ten czas próby przyniesie oczyszczenie całej wspólnoty katolickiej”, którą poprowadzi „do świętszego kapłaństwa, do świętszego biskupstwa i do świętszego Kościoła” (Przesłanie do kardynałów Stanów Zjednoczonych, 23 kwietnia 2002, 4).

Jest wiele oznak, że z czasem tego rodzaju oczyszczenie rzeczywiście nastąpiło. Stała obecność Chrystusa pośród cierpień stopniowo przemienia nasze ciemności w światło: każda rzecz staje się prawdziwie nowa w Jezusie Chrystusie, naszej Nadziei.

W tej chwili żywotnie ważną częścią waszego zadania jest umacnianie relacji z kapłanami, zwłaszcza w sytuacjach kryzysowych. Należy okazywać im większą troskę, udzielać wsparcia i kierować nimi poprzez własny przykład. W ten sposób z pewnością pomożecie im spotkać żywego Boga i ukierunkujecie ich ku tej nadziei, która przemienia istnienia i o której mówi Ewangelia.

Jeśli będziecie naśladować Chrystusa, Dobrego Pasterza, który oddaje życie za swoje owce, będziecie natchnieniem dla swych braci kapłanów, aby oddawali się oni na nowo w służbę swej owczarni z tą wielkodusznością, którą charakteryzował się Chrystus.