Homilia Benedykta XVI podczas Boskiej Liturgii w prawosławnej katedrze św. Jerzego

W ciągu dziejów zarówno Kościół Rzymu, jak i Kościół Konstantynopola często doświadczały przypowieści o ziarnie pszenicy. Wspólnie czcimy wielu tych samych męczenników, których krew - według słynnych słów Tertuliana - stała się posiewem nowych chrześcijan ("Apologeticum", 50,13).

Wraz z nimi dzielimy tę samą nadzieję, która zobowiązuje Kościół do dalszego pielgrzymowania "wśród prześladowań świata i pociech Boga" (Lumen gentium, 8; por. św. Augustyn, "De civitate Dei", XVIII, 51,2). Również dopiero co zakończone stulecie oglądało odważne świadectwa wiary zarówno na Wschodzie, jak i na Zachodzie.

Nawet obecnie jest wiele takich świadectw w różnych częściach świata. Pamiętajmy o nich w swych modlitwach i w każdy możliwy sposób udzielajmy im swego poparcia, żądając stanowczo od wszystkich przywódców światowych poszanowania wolności religijnej jako podstawowego prawa człowieka.

Boska liturgia, w której uczestniczyliśmy, sprawowana była według obrzędu św. Jana Złotoustego (Chryzostoma). Krzyż i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa stały się tu w sposób mistyczny obecne. Dla nas, chrześcijan, jest to źródłem i znakiem stale odnawiającej się nadziei. Znajdujemy tę nadzieję wyrażoną cudownie w starożytnych tekstach znanych jako "Pasja św. Andrzeja": "Pozdrawiam cię, Krzyżu, uświęcony Krwią Chrystusa i ozdobiony Jego członkami niczym bezcennymi perłami... Niech wierni znają jego radość i dary w tobie zawarte".

Tę wiarę w odkupieńczą śmierć Jezusa na krzyżu i tę nadzieję, którą zmartwychwstały Chrystus ofiarowuje całej rodzinie ludzkiej, podzielamy w całości my wszyscy, katolicy i prawosławni. Niech nasze codzienne modlitwy i działalność czerpią natchnienie w gorącym pragnieniu nie tylko udziału w Boskiej liturgii, ale także możności wspólnego jej sprawowania, aby przystępować do jednego Stołu Pańskiego, dzieląc ten sam chleb i ten sam kielich. Niech nasze dzisiejsze spotkanie posłuży jako bodziec i radosne wyprzedzenie daru pełnej komunii. I niech Duch Boga towarzyszy nam na naszej drodze!