Homilia Benedykta XVI podczas Boskiej Liturgii w prawosławnej katedrze św. Jerzego

Ta Boska Liturgia, sprawowana w święto św. Andrzeja Apostoła, świętego patrona Kościoła Konstantynopola, cofa nas do wczesnego Kościoła, do czasów apostolskich. Ewangelie Marka i Mateusza opowiadają, jak Jezus powołał dwóch braci: Szymona, którego Jezus nazwał Kefasem, czyli Piotrem, oraz Andrzeja: "Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi" (Mt 4,19; Mk 1,17). Czwarta Ewangelia również przedstawia Andrzeja jako pierwszego powołanego - "ho protoklitos", jak go nazywa tradycja bizantyńska. To właśnie Andrzej przyprowadził później swego brata Szymona do Jezusa (por. J 1,40nn.).

Dzisiaj w tym patriarszym kościele św. Jerzego jesteśmy w stanie doświadczyć jeszcze raz wspólnoty i powołania obu braci - Szymona Piotra i Andrzeja - w czasie spotkania Następcy Piotra i jego Brata w posłudze biskupiej, głowy tego Kościoła, założonego - jak chce tradycja - przez Andrzeja Apostoła. Nasze braterskie spotkanie podkreśla szczególne związki łączące Kościoły Rzymu i Konstantynopola jako Kościoły siostrzane.

Z serdeczną radością dziękujemy Bogu za ożywienie więzi, jakie rozwinęły się od pamiętnego spotkania w Jerozolimie w styczniu 1964 roku między naszymi poprzednikami Papieżem Pawłem VI a Patriarchą Atenagorasem. Wymiana listów między nimi, ogłoszona w tomie "Tomos Agapis", świadczy o głębi więzów, które narastały między nimi i które odzwierciedlają się w stosunkach między bratnimi Kościołami Rzymu i Konstantynopola.

7 grudnia 1965 roku, w przededniu ostatniej sesji Soboru Watykańskiego II, nasi czcigodni poprzednicy uczynili jedyny i niezapomniany krok w patriarszym kościele św. Jerzego i w bazylice św. Piotra w Watykanie: wymazali z pamięci Kościoła tragiczne ekskomuniki z 1054 roku. W ten sposób potwierdzili zdecydowany zwrot w naszych stosunkach. Od tamtego czasu doszło do wielu innych ważnych kroków na drodze do wzajemnego zbliżenia. Wspominam zwłaszcza wizytę mojego poprzednika, Papieża Jana Pawła II w Konstantynopolu w 1979 roku i wizyty w Rzymie patriarchy ekumenicznego Bartłomieja I.

W tym samym duchu moja obecność dzisiaj tutaj ma na celu ponowienie naszego zaangażowania na rzecz dalszego kroczenia naprzód ku przywróceniu - z łaską Bożą - pełnej wspólnoty między Kościołem Rzymu a Kościołem Konstantynopola. Mogę zapewnić Waszą Świątobliwość, że Kościół katolicki jest gotów uczynić wszystko, co w jego mocy, aby pokonywać przeszkody i szukać, wraz z naszymi prawosławnymi braćmi i siostrami, coraz skuteczniejszych środków współpracy duszpasterskiej prowadzących do tego celu.