Tarnów żegna dwóch arcybiskupów

Kard. Stanisław Dziwisz powiedział w homilii, że to niecodzienne wydarzenie – prężny Kościół tarnowski dzieli się z innymi Kościołami dwoma pasterzami, którzy rozpoczynają posługę jako arcybiskupi w Katowicach i Lublinie.

Metropolita krakowski mówił o abp. Wiktorze Skworcu, że „przychodząc ze Śląska wszedł w diecezję tarnowską z otwartym sercem pełnym entuzjazmu dla sprawy Chrystusa i Jego Kościoła. Bp Skworc oddał Kościołowi tarnowskiemu wszystkie swoje zalety umysłu i serca. Służył Kościołowi dzień po dniu swoją modlitwą, głoszeniem słowa Bożego, Eucharystią, udzielaniem sakramentów. Potrafił się dzielić skarbem powołań kapłańskich” – mówił kard. Dziwisz.

Metropolita krakowski powiedział, że w roku jubileuszu diecezji tarnowskiej została ona także poproszona o jeszcze jeden dar – bp Stanisław Budzik został arcybiskupem metropolitą lubelskim. Kardynał dziękował mu, że kompetentnie służył biskupom i diecezjom jako sekretarz generalny KEP. Wspomniał też, że abp Budzik zasłużył się rodzinnej diecezji m.in. jako rektor seminarium, wykładowca i dyrektor Caritas.

Kard. Dziwisz powiedział, że arcybiskupi Wiktor Skworc i Stanisław Budzik zaskarbili sobie wdzięczność Kościoła tarnowskiego. Metropolita podkreślił, iż jest pewny, że „wszyscy, który doświadczyli dobra i miłości dzięki posłudze biskupów, będą ich wspierać modlitwą w nowych zadaniach jakie podejmują z woli papieża Benedykta XVI”.

Metropolita krakowski podziękował arcybiskupom za szczerą i kompetentną współpracę. Zwracając się do wiernych, kard. Dziwisz powiedział, by pożegnanie dwóch pasterzy zaowocowało świętością i gorliwością apostolską w życiu osobistym, rodzinnym i społecznym. „Będzie to największy dar i wyraz wdzięczności dla tych, którzy trudzili się dla zbawienia ludu Bożego Kościoła tarnowskiego” – powiedział hierarcha.

Podczas uroczystości abp Skworc powiedział diecezjanom „żegnajcie”. Podkreślił, że trudno jest mu wymówić to słowo w czternastym roku posługiwania w diecezji tarnowskiej.

„Wiele się tu nauczyłem; tu dokonywała się prawdziwa wymiana darów; zabieram więc ze sobą to, co najcenniejsze – wasz entuzjazm wiary, duchowość i pobożność, umiłowanie Kościoła; nade wszystko całą przestrzeń relacji braterskich, serdecznych i po ludzku miłych” – mówił abp Skworc.