Homilia wygłoszona podczas łacińskiej Mszy św. w Eczmiadzynie w Armenii

Drodzy Bracia i Siostry!
Wszystkich was pozdrawiam i błogosławię!

"Pan światłem i zbawieniem moim" (Ps 26,1)

1. Słowa te zabrzmiały w sercu Ormian, kiedy siedemnaście wieków temu wiara chrześcijańska, głoszona na tej ziemi najpierw przez Apostołów Bartłomieja i Tadeusza, stała się religią państwową. Od tego czasu chrześcijanie ormiańscy żyli i umierali w łasce i prawdzie (por. J 1,17) Pana naszego Jezusa Chrystusa. Światło i Zbawienie Ewangelii przyświecało i podtrzymywało was w każdym okresie waszego pielgrzymowania przez wieki. Dzisiaj czcimy i wspominamy wierność Armenii dla Jezusa Chrystusa w tej Eucharystii, do sprawowania której z braterską miłością zaprosił mnie Jego Świątobliwość Katolikos Karekin II na świętej ziemi, gdzie Syn Boży objawił się waszemu ojcu w wierze, św. Grzegorzowi Oświecicielowi.

Jak bardzo Biskup Rzymu oczekiwał na ten dzień! Z wielką radością pozdrawiam Jego Świątobliwość Katolikosa, jego współbraci Arcybiskupów i Biskupów oraz wszystkich wiernych Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego. Gorąco pozdrawiam Arcybiskupa Nersesa Der Nersesiana wraz z Arcybiskupem Pomocniczym Vartanem Kecziczianem, a przez nich zwracam się myślą do Jego Świątobliwości Patriarchy Nersesa Bedrosa XIX i do Biskupów i wiernych Ormian rozsianych po świecie. Obejmuję kapłanów, osoby konsekrowane i wszystkich synów i córki Ormiańskiego Kościoła Katolickiego. Witam Biskupa Giuseppe Pasotto, administratora apostolskiego Kaukazu dla wiernych obrządku łacińskiego i wszystkich przybyłych z Gruzji i z innych stron Kaukazu.

2. Przez wiele lat głos kapłana nie rozlegał się w waszych świątyniach, a przecież dał się słyszeć głos wiary ludu, pełny oddania i synowskiej miłości dla następcy Apostoła Piotra. Kiedy ludzie złego serca strzelali do krzyża na dzwonnicy w Panik, chcieli tym obrazić Boga, w którego nie wierzyli. Ale ich przemoc była zwrócona przede wszystkim przeciwko ludowi, który zebrał kamienie na budowę domu Pańskiego; przeciwko wam, którzy w tych świątyniach otrzymaliście dar wiary w wodach chrztu oraz dar Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania; przeciwko wam, którzy w nich gromadziliście się, by uczestniczyć w uczcie niebieskiej przy stole Eucharystii; przeciwko wam, których małżeństwa zostały pobłogosławione w tych miejscach modlitwy, tak iż wasze rodziny były święte i gdzie ostatni raz pożegnaliście swoich najdroższych w niezawodnej nadziei iż zjednoczycie się z nimi pewnego dnia w raju.