Homilia wygłoszona podczas łacińskiej Mszy św. w Eczmiadzynie w Armenii

7. Wszyscy chrześcijanie ormiańscy spoglądają na Krzyż Jezusa Chrystusa jako jedyną nadzieję świata i jako prawdziwe światło i zbawienie Armenii. Na Krzyżu zostaliście zrodzeni ze zranionego boku Chrystusa (por. J 19, 34). Czcicie Krzyż, ponieważ wiecie, że jest on życiem, nie śmiercią, zwycięstwem i nie klęską. Wiecie to, ponieważ poznaliście tę prawdę, którą św. Paweł głosi Filipianom: jego uwięzienie jedynie posłużyło szerzeniu się Ewangelii (1, 12). Traktujcie wasze gorzkie doświadczenie, które może na swój sposób było formą uwięzienia.

Wzięliście na siebie swój Krzyż (Mt 16, 24), a On was nie zniszczył! Przeciwnie, odnowił was w cudowny i tajemniczy sposób. Z tego powodu, po tysiąc siedmiuset latach możecie powtórzyć za Micheaszem: "Nie wesel się nade mną, nieprzyjaciółko moja; choć upadłem, powstanę, choć siedzę w ciemnościach, Pan jest światłością moją". (Mi 7, 8). Chrześcijanie ormiańscy, po wielkiej próbie teraz nadszedł czas powstania. Powstańcie wraz z Tym, który w każdej epoce był waszym światłem i waszym zbawieniem!

8. Podczas tej ekumenicznej pielgrzymki gorąco pragnąłem odwiedzić miejsca, gdzie żyją katolicy w większej liczbie. Chciałem modlić się na grobach ofiar straszliwego trzęsienia ziemi w 1988 roku, wiedząc, że wielu jeszcze cierpi jego tragiczne następstwa. Chciałem osobiście odwiedzić szpital "Redemptoris Mater", do którego ja sam miałem szczęście się przyczynić, kiedy Armenia znalazła się w trudnościach, i o którym wiem, że jest bardzo ceniony ze względu na służbę, którą spełnia dzięki niestrudzonej pracy Kamilianów i Małych Sióstr od Jezusa, lecz nic z tego nie było jednak możliwe. Wiedzcie, że wszyscy macie miejsce w moim sercu i w moich modlitwach.

Najdrożsi bracia i siostry, kiedy powrócicie do domu z tego świętego miejsca, pamiętajcie, że Biskup Rzymu przybył aby uczcić wiarę narodu ormiańskiego, którego szczególnie drogą cząstkę stanowicie. Przybył ażeby uczcić waszą wierność i waszą odwagę i aby wielbić Boga, który pozwolił wam zobaczyć dzień wolności. Tu, przy tym wspaniałym ołtarzu, pamiętajmy o tych, którzy walczyli aby zobaczyć ten dzień a nie zobaczyli, lecz oglądają go teraz w wieczystej chwale Królestwa Bożego.

Niech Wielka Matka Boża, którą czule kochacie, czuwa nad swymi ormiańskimi dziećmi i strzeże wszystkich na zawsze: dzieci, młodych, rodziny, starców, chorych, pod swoim opiekuńczym płaszczem. Armenia sempre fidelis! Błogosławieństwo Boże będzie zawsze z wami! Amen.

Tłum. Jan Jarco (KAI) ck