Święci, których Kościół i świat potrzebują

Te wasze odwiedziny u grobu świętego Piotra skłaniają Nas do powtórzenia wam jego wezwania: "Bądźcie świętymi w całym waszym postępowaniu" (1 P 1,15). Z góry chętnie zakładamy, że każdy z was - a szczególnie kapłani, zakonnicy, działacze katolickich stowarzyszeń - uzna to za naturalne, iż papież staje się echem tych słów. Wezwanie do świętości życia to najprostsza i najwznioślejsza synteza duszpasterskiego nauczania.

Jest ono wnioskiem teoretycznym i zasadą praktyczną posłannictwa ewangelicznego w zastosowaniu do naszego życia. Jest ono jakimś bezwzględnym wymaganiem dla tego, kto chce naprawdę słuchać i wiernie iść za wezwaniem religii chrześcijańskiej do zbudowania na gruncie Ewangelii własnej koncepcji życia oraz do postawienia swych nadprzyrodzonych więzi z Panem Bogiem w centrum swojego postępowania. Oto dlaczego papież powtarza wam wraz z wszystkimi dobrymi mistrzami życia duchownego: bądźcie świętymi.

W jakim znaczeniu mówi Apostoł o świętości
Jeżeli chcemy rozwinąć to elementarne, ale mające najwyższą doniosłość zalecenie, to możemy sobie postawić dwa pytania. Najpierw, w jakim znaczeniu Apostoł mówi o świętości, gdy nas do niej zachęca? Nie wdając się w pogłębianie tej kwestii tak, jakby ona na to zasługiwała, możemy po prostu powiedzieć, że słowo to może mieć wiele znaczeń. Może ono oznaczać pewien wypływający z łaski stan nieskazitelności, który pozwala nazywać "świętymi" wszystkich ochrzczonych, którzy pozostają wierni swojemu chrześcijańskiemu powołaniu.

Ale może się ono również odnosić do pewnej moralnej postawy, zmierzającej do osiągnięcia doskonałości, starającej się o osiągnięcie coraz większej zgodności z wolą Bożą, a nawet z Bożą świętością: "Bądźcie doskonałymi, jak i Ojciec wasz niebieski doskonały jest" (Mt 5,48). Dlatego to, jak naucza święty Tomasz (IIa IIae, 81,8), religia i świętość stanowią jedno, a rozróżnienie między nimi jest jedynie pojęciowe. To zdaje się upoważniać nas do tego, byśmy w świętości, rzecz jasna, widzieli coś bardzo wzniosłego, ale jednocześnie - dla chrześcijanina - sprawę bardzo naglącą i zawsze możliwą.