Troska Kościoła o obecność kleru miejscowego w młodych wspólnotach chrześcijańskich

Drodzy Bracia i Siostry!

Misja Kościoła rozpoczęła się w dniu Zesłania Ducha Świętego. Wieść o Zmartwychwstaniu Pana, ogłoszona przez Apostołów rzeszom pielgrzymów przybyłych do Jerozolimy, usłyszeli we własnych językach i przyjęli przedstawiciele różnych narodów i kultur. Było to niejako antycypacją powszechności nowego ludu Bożego. Tak wiec, w duchu i łasce Zielonych Świąt, wciąż będących życiodajnym źródłem ewangelizacyjnego i misyjnego powołania Kościoła, kieruję do was to Orędzie na doroczny Światowy Dzień Misyjny.

Obchody tego Dnia, poświęconego modlitwie, katechezie i pomocy misjom, przypominają Kościołowi obowiązek pójścia na cały świat i głoszenia Ewangelii. Oby te obchody przyniosły ludowi Bożemu - pasterzom i wiernym - nowe przyjście Ducha Świętego, który jest Duchem misji i który teraz kontynuuje zbawcze dzieło, zakorzenione w Ofierze Krzyża. Jezus powierzył je Kościołowi, ale „Duch Święty pozostaje pierwszym i nadrzędnym podmiotem jego urzeczywistnienia w duszy człowieka i w dziejach świata” (Dominum et Vivificantem, 42).

1. KLER MIEJSCOWY NADZIEJĄ KOŚCIOŁA MISYJNEGO

Podobało się Bogu - przypomina Sobór Watykański II (por. Lumen gentium, 9) - uświęcać i zbawiać ludzi nie pojedynczo, bez żadnej między nimi więzi, lecz jako lud: lud mesjaniczny, który ma za głowę Chrystusa - i który jest zgromadzony w Kościele. Kościół ten istnieje we wspólnotach lokalnych powierzonych pieczy i kierownictwu swoich pasterzy, którzy nimi rządzą, spełniając w ramach wykonywanej przez siebie władzy urząd Chrystusa, Pasterza i Głowy (por. Lumen gentium, 28). Ich władza i misja polega na głoszeniu Ewangelii, uświęcaniu ludu Bożego i rządzeniu nim.

Głoszenie Ewangelii, podjęte przez Apostołów po Zesłaniu Ducha Świętego, dało początek wspólnotom ochrzczonych, na czele których ustanawiali przełożonych, ażeby zapewniali oni jedność, wychowanie w wierze poszczególnych członków, sprawowanie Eucharystii, komunię z Apostołami i innymi chrześcijańskimi wspólnotami.

To, co czynili Apostołowie w początkach rozszerzania się Kościoła w świecie, dzisiaj dokonuje się poprzez misyjną ewangelizację: „Do założenia Kościoła i do rozwoju wspólnoty chrześcijańskiej konieczne są różne urzędy, powoływane (…) spośród wiernych; zalicza się do nich urząd kapłanów, diakonów i katechistów” (Ad gentes, 15).