* Powołanie jest wezwaniem do pełni życia

Wreszcie z głęboką ufnością wzywam wszystkie rodziny wierzące, aby zastanowiły się nad misją, którą Bóg im zlecił, powierzajac zadanie wychowywania dzieci do wiary i życia chrześcijańskiego. W zadaniu tym zawiera się także odpowiedzialność za ich powołanie: „Dzieci powinno się tak wychowywać, aby po dojściu do wieku dojrzałego mogły z pełnym poczuciem odpowiedzialności pójść za powołaniem także i duchownym” (Gaudium et spes, 52). Współpraca pomiędzy rodziną i Kościołem, również w dziedzinie powołań, jest głęboko zakorzeniona w tajemnicy i samym „posługiwaniu” rodziny chrześcijańskiej. „Istotnie, rodzina, która jest otwarta na wartości transcendentne, która służy braciom w radości, która wykonuje swoje zadania z wielkoduszną wiernością i która jest świadoma swego codziennego uczestnictwa w tajemnicy chwalebnego Krzyża Chrystusowego, staje się pierwszym i najlepszym seminarium powołania do życia poświęconego królestwu Bożemu” (Familiaris consortio, 53).

Na zakończenie tych rozważań i słów zachęty zapraszam was, byście wraz ze mną wznieśli do Boga następującą modlitwę:

Panie Jezu, Dobry Pasterzu, który ofiarowałeś swoje życie po to, abyśmy wszyscy życie mieli, daj nam, rozproszonej po całej ziemi wspólnocie wierzących, obfitość Twego życia i uczyń nas zdolnymi do świadczenia o nim i do przekazywania go innym.

Panie Jezu, daj obfitość Twego życia wszystkim osobom Tobie poświęconym w służbie dla Kościoła. Spraw, ażeby znalazły szczęście w oddaniu siebie, aby - wielkoduszne w ofierze - były niestrudzone w wykonywaniu swej posługi; niech przykład ich otworzy inne serca na głos Twego wezwania i sprawi, by za nimi poszły.

Panie Jezu, daj obfitość Twego życia rodzinom chrześcijańskim, ażeby były wytrwałe w wierze i w służbie Kościołowi, przyczyniając się w ten sposób do rodzenia się i wzrastania nowych powołań.
Panie Jezu, daj obfitość Twego życia wszystkim ludziom, a zwłaszcza chłopcom i dziewczętom, których powołujesz do swej służby; oświecaj ich, gdy dokonują wyboru, wspieraj w trudnościach, umacniaj w wierności. Obdarz ich gotowością i odwagą, by tak jak Ty umieli dawać swoje życie po to, ażeby inni mieli życie.

W przeświadczeniu, że Najświętsza Panna, Matka Boga i Kościoła, wesprze swoim potężnym wstawiennictwem tę modlitwę i uczyni ją miłą Chrystusowi, swojemu Synowi, modlę się o obfitość łask Bożych dla was wszystkich, Czcigodni Bracia w biskupstwie, dla waszych kapłanów, zakonników, zakonnic i dla całego ludu chrześcijańskiego, a w sposób szczególny - dla alumnów Seminariów Duchownych i instytutów zakonnych. Jako zadatek tych łask udzielam wam z głębi serca szczególnego Apostolskiego Błogosławieństwa.

Watykan, 2 lutego, Święto Ofiarowania Pańskiego 1982 roku, w czwartym roku Pontyfikatu