Kijów, 25 czerwca 2001 roku
6. Kiedy wspominamy wielowiekową wierność waszego kraju dla Ewangelii, jakby instynktownie cofamy się do Wieczernika i do słów wypowiedzianych przez Chrystusa w przeddzień Jego Męki. Kościół ustawicznie powraca do Wieczernika, gdzie się od narodził i gdzie rozpoczęła się jego misja. Kościół potrzebuje powracać tam, gdzie Apostołowie po zmartwychwstaniu Pana zostali napełnieni Duchem Świętym, otrzymując dar języków, celem głoszenia pośród narodów i ludów świata wielkich dzieł Bożych (Dz 2,11).
Dzisiaj pragniemy powrócić duchowo do Wieczernika, aby lepiej zrozumieć rację jedności i misji, które dotąd nad brzegami Dniepru kierowały krokami nieustraszonych heroldów Ewangelii, ażeby wśród mnóstwa języków nie zabrakło języka mieszkańców Rusi.
"Ut unum sint!". Chcemy złączyć się z modlitwą Pana o jedność jego uczniów. Jest to głębokie wołanie o jedność chrześcijan. Jest to nieustanna modlitwa, która wyrywa się z serc pokornych i chętnych do odczuwania, rozumienia i hojnego działania, ażeby mogło urzeczywistnić się pragnienie Chrystusa. Z tej Ziemi uświęconej krwią całych zastępów męczenników zanoszę wraz z wami moją modlitwę do Pana, ażeby wszyscy chrześcijanie na nowo stali się "jednym" zgodnie z pragnieniem Jezusa w Wieczerniku.
Niechaj chrześcijanie trzeciego tysiąclecia ukażą się światu z jednym sercem i jedną duszą. To gorące pragnienie powierzam Matce Jezusa, która od samego początku modli się wraz z całym Kościołem i za Kościół. Niechaj Ona, jak w Wieczerniku, pomaga nam swoim wstawiennictwem. Niechaj prowadzi nas drogą pojednania i jedności, ażeby w każdej części ziemi chrześcijanie mogli wreszcie głosić razem Chrystusa i jego orędzie zbawienia mężczyznom i kobietom trzeciego tysiąclecia.
Tekst za KAI
«« |
« |
1
|
2
|
3
|
4
|
» | »»