Homilia wygłoszona w katedrze Matki Bozej Nieustającej pomocy w Astanie

1. Lud... "niech zbuduje dom Pana, Boga izraelskiego" (Ezd 1,3). W tych słowach król perski Cyrus, dając wolność "reszcie Izraela", nakazał wygnańcom odbudowę świętego miejsca w Jerozolimie, gdzie mogłoby być czczone imię Boże. Nakaz ten wygnańcy przyjęli z radością i z entuzjazmem podążyli do kraju swoich ojców. Możemy sobie wyobrazić podniecenie w ich sercach, pośpiech przygotowań, łzy radości i hymny dziękczynienia, które towarzyszyły krokom wygnańców w drodze do ojczyzny. Po łzach wygnania, "reszta Izraela" powracając do Jerozolimy, miasta Bożego mogła na nowo uśmiechać się. Zanosiła wreszcie pieśni wdzięczności za wielkie cuda, których Pan wśród nich dokonał (Ps 125, 1-2)

2. Podobne uczucia napełniają nasze serca dzisiaj, kiedy sprawujemy tę Eucharystię ku czci Najświętszej Maryi Panny, Królowej Pokoju. Po ucisku komunistycznym, również wy - do pewnego stopnia jako wygnańcy - na nowo głosicie wspólną wiarę. W dziesięć lat po odzyskaniu wolności, wspominając przeżyte w przeszłości koleje losu, dzisiaj składacie uwielbienie miłosiernej Opatrzności Pana, który nie opuszcza swoich dzieci w doświadczeniach. Od dawna pragnąłem tego dzisiejszego spotkania, by uczestniczyć z wami w waszej radości.

Pozdrawiam po bratersku biskupa Jana Pawła Lengę, Ordynariusza Karagandy, który w tym roku obchodzi dziesięciolecie swojego biskupstwa. Dziękuję mu, za skierowane do mnie uprzejme słowa i jednoczę się z nim w wielbieniu Boga za dobro zdziałane w służbie Kościoła. Chciałbym odwiedzić także jego diecezję Karagandę, ale okoliczności na to mi nie pozwoliły.

Równie serdecznie pozdrawiam biskupa Tomasza Petę, administratora apostolskiego Astany, biskupa Henry Teofilusa Howańca, administratora apostolskiego Ałma-Aty i bp Midwida z Koscioła greckokatolickiego, ks. Janusza Kaletę, administratora apostolskiego Atyrau. Pozdrawiam przełożonych Misji "sui iuris" i wszystkich drogich biskupów tu obecnych. Witam bp. Józefa Wertha.