Astana, 24 września 2001 roku - Homilia papieża Jana Pawła II wygłoszona w
katedrze Matki Bozej Nieustającej pomocy w Astanie na Mszy św. dla
duchowieństwa.
4. Podobnie jak wygnańcy,powracający do Jerozolimy, również wy znajdziecie "braci i siostry, którzy wam wielce pomogą" (Ezd 1, 6). Moja obecność wśród was dzisiaj niech będzie rekojmą solidarności ze strony Kościoła powszechnego. Oczekująca was praca - przy niezbędnej pomocy Bożej - zależy od waszej mądrości, waszego poświęcenia i waszej wrażliwości.
Zostaliście powołani, aby być cieślami, murarzami, budowniczymi, rzemieślnikami odbudowywanej duchowej świątyni. Drodzy kapłani, w duchu komunii i prawdziwej współpracy, którą powinniście nawiązywać między sobą i z wiernymi świeckimi, tkwi sekret powodzenia tej porywającej ale trudnej misji.
W waszej codziennej posłudze kierujcie się nowym przykazaniem Chrystusa, danym nam w przededniu Jego męki: "Abyście się wzajemnie miłowali" (J 13, 34). Trafnie obraliście te słowa jako hasło mojej wizyty pasterskiej. Zobowiązuje was on do konkretnego przeżywania tajemnicy jedności w głoszeniu słowa, w ożywianiu kultu liturgicznego, w trosce o młode pokolenia, w formacji katechetów, w popieraniu stowarzyszeń katolickich, w troscedziałając w jedności z waszymi Biskupami i razem z zakonnikami i zakonnicami możecie odbudować świątynie Pana!
5.W ciągu dziesięciu lat, po odzyskaniu wolności, wiele udało się osiągnąć, dzięki niestrudzonej żarliwości ewangelizacyjnej, która was wyróżnia. Strukturom zewnętrznym jednak winna odpowiadać solidna podbudowa zewnętrzna. Dlatego jest ważną rzeczą zapewnienie formacji teologicznej, ascetycznej i duszpasterskiej, tych, których Bóg powołuje do swojej służby. Jestem bardzo rad z otwarcia nowego seminarium w Karagandzie dla seminarzystów z republik Azji Środkowej.
Wraz z Centrum Diecezjalnym chcieliście je nazwać na cześć gorliwego kapłana ks. Władysława Bukowińskiego, który w latach komunizmu pełnił w tym mieście swoją posługę. "Zostaliśmy wyświęceni nie po to aby się oszczędzać, pisał w swoich pamiętnikach, lecz jeżeli jest potrzeba ażeby oddać nasze życie za owczarnię Chrystusa".